Σελίδα:Οι αγάπες του χρόνου, 1933.pdf/17

Από Βικιθήκη
Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
ΘΕΟΣ


ΠοίησηὉ κόσμος εἶναι θάλασσαὉ νοῦς μου
ἀόρατος ὑποφέρει
Ὁ νοῦς μουἐγώθέλει νὰ λάβει σῶμα
ὁμοούσιο —
ἄνθος στὴν ἐπιφάνεια τῆς ὅρασης
φλοῖσβος ἐπὶ τῆς ροῇς
Ὁ ἥλιος τραγοῦδι ἀλαφρώνει τὴν θάλασσα
τὰ κύματά της πλάθει καθαρὰ
Ἐγὼ παντοῦ αἰσθάνομαι
βλέπω τὴν θάλασσα
τὸν ἥλιο
τὸ τίποτα ἴσως ἄνθρωπο ὀνειρεύομαι

— 15 —