Σελίδα:Νεοελληνική Φιλολογία.pdf/18

Από Βικιθήκη
Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
12
ΤΜΗΜΑ ΠΡΩΤΟΝ.

—Διασάφησις τῶν ἐν τοῖς Ζωοράστρου λογίοις ἀσαφέστερον εἰρημένων, (ἐξεδόθη ὑπὸ Ὀψοποιοῦ).
—Εὐχὴ εἰς τὸν ἕνα Θεόν· (ἐξεδόθη ὑπὸ Alexandre).
—Πρὸς τὰς παρὰ τοῦ Βησσαρίωνος ἀντιλήψεις (ὑπὸ Alexandre)[1].
—Προλεγόμενα ῥητορικῆς τέχνης.
—Σχόλια εἰς τὰ ἀναλυτικὰ τοῦ Ἀριστοτέλους.
—Ἐπικήδειος εἰς Θεοδώραν σύζυγον Θεοδώρου τοῦ Δεσπότου.
—Ἐπιτάφιος εἰς τοὺς ἐν Πελοποννήσῳ πεσόντας[2].

Γεώργιος Σχολάριος.

Γεώργιος Κουρτέσιος, ὁ ἐπιλεγόμενος Σχολάριος, ἐγεννήθη, ὡς πιθανολογεῖται, περὶ τὸ 1400 εἰς Κωνσταντινούπολιν ἢ Χίον. Ἠκροάσατο τῶν μαθημάτων τῶν ἐν Βυζαντίῳ διδασκάλων, καὶ ἰδίως Ματθαίου Καμαριώτου Θεσσαλονικέως, καὶ Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ[3].

Μετ’ ὀλίγον διωρίσθη διδάσκαλος τῆς ἐκεῖ Ἀκαδημίας, καὶ εἶτα γενικὸς βασιλικὸς κριτὴς, καὶ καθολικὸς σεκρετάριος τοῦ βασιλέως[4]. Διάσημος νομολόγος, εὔγλωττος ῥήτωρ, ἔξοχος θεολόγος καὶ φιλόσοφος ὁ Γεώργιος ἀπελάμβανε μεγάλης φήμης καὶ ὑπολήψεως ἐν τῷ ἐσωτερικῷ καὶ ἐξωτερικῷ. Ἦτο τὰ μάλα οἰκεῖος τῷ μεγάλῳ δουκὶ


    εἴη διάφορα... ὁ δὲ ματαιόφρων Πλήθων μόνον διασύραι βουλόμενος τὰ ἡμέτερα, αὐτὴν τὴν τοῦ Εὐαγγέλιου ῥῆσιν γυμνὴν λαμβάνων εἰς τοὐναντίον οἴεται ἀπάγειν τὸν λόγον λυσσῶν ἀκρατῶς κατὰ τῆς ἡμῶν τῶν Χριστιανῶν θεοσοφίας· καὶ ἁπλῶς δὲ εἰπεῖν ὅλον τὸ τοιοῦτον σύγγραμμα καθ’ ἡμῶν ὑπούλως συντεταχὸς φαίνεται, οὗπερ ἡ σαθρότης τε καὶ παχύτης δήλη παντὶ τῷ λογικῆς εὐμοιροῦντι παιδείας ἀμηγέπη καθέστηκε, τοῖς δὲ κατ’ ἐκεῖνον, καὶ μάλιστα τοῖς ἐκείνου ἀλόγως τε καὶ κτηνωδῶς, μᾶλλον δὲ καὶ ἀνδραπωδῶς παρεπομένοις δόξειεν ἀντιλέγειν».

  1. Ὁ Γυράλδος (de poetis sui temporis σελ. 349) λέγει, ὅτι ὁ Πλήθων ἔγραψε καὶ ποιήματα «Aliquando versibus lusit, dignis quidem tanto philosopho, sed paucis admodum». Πιθανῶς δ’ εἰσὶ ταῦτα οἱ πρὸς τοὺς θεοὺς εἴκοσιν ἑπτὰ ὕμνοι ἀποτελοῦντες τὰ 35ον κεφάλαιον τοῦ Γʹ. βιβλίου περὶ Νόμων, δημοσιευθέντες ὑπὸ Ἀλεξάνδρου (σελ. 202—28).
  2. Miller, Catalogue des Manuscrits Grecs de l'Escurial, σελ. 359, 379, καὶ XIII.
  3. Ἔν τινι σημειώσει παρὰ Κρουσίῳ (Turcograecia σελ. 187) ἀναφέρεται ἡ παρὰ Καμαριώτῃ μαθήτευσίς του. —Γράφων ὁ Σχολάριος πρὸς Μάρκον τὸν Ευγενικὸν, διδάσκαλόν του ποοσαγορεύει τοῦτον· «ὡς γὰρ ἐκεῖνοι (οἱ γονεῖς) τῆς φύσεως, οὕτως αὐτά μοι λόγων τε καὶ ἠθῶν τὰ σπέρματα κατεβάλου. Κἀκεῖνοι μὲν ἅπαξ, σὺ δὲ πολὺν ἡμᾶς ἐγεώργεις τὸν χρόνον· ὥστ’ ἐπιγινώσκοις ἂν τὰ σαυτοῦ, τὰς ἐν ἡμῖν εἰκόνας τούτων γινώσκων.»
  4. Turcograecia, σελ, 107. —Δούκας κεφ. 31. —Alexandre, Pléthon, σελ. XXIII—IV.