Εν ταις Αποστολικαίς Πράξεσιν απαντώμεν ότι οι Απόστολοι συνηθροίζοντο προς ψαλμωδίαν και προσευχήν την τρίτην, έκτην και εννάτην ώραν, και εν ώρα νυκτός, ως oι Απόστολοι, ΙΙαύλος και Σίλας, οίτινες κατά το μεσονύκτιον προσευχόμενοι ύμνουν τον Θεόν. Oι Απόστολοι δι’ύμνων και προσευχών ετέλουν τον ενταφιασμόν των νεκρών, εν δε ταις Αποστολικαίς Διατάξεσιν ορίζεται όπως ο ενταφιασμός των χριστιανών τελήται εν ύμνοις και προσευχαίς. Επιτάφιοι ύμνοι εψάλησαν επί τη Κοιμήσει της Θεοτόκου, ως και εν τω ενταφιασμώ του πρωτομάρτυρος και αρχιδιακόνου Στεφάνου.[1]
Η Χριστιανική Εκκλησία και μετά τους αποστολικούς χρόνους στερρώς διέσωσε την της αποστολικής εποχής παράδοσιν, διό και εν τη θεία λατρεία εδοξάζετο ο Κύριος δι’ευπρεπούς Μουσικής. Οι δε χριστιανοί κατά το παράδειγμα των Αποστόλων, ως ιστορεί η της Εκκλησίας ιστορία, συνερχόμενοι επί προσευχήν εις ταπεινούς τινας και αυτοσχεδίους ναούς, ενίοτε δε και, εν σπηλαίοις και ταις οπαίς της γης, ένεκα των γνωστών διωγμών, έψαλλον, ανεγίνωσκον τας Γραφάς και ηκροώντο του θείου λόγου.
- ↑ 1) Ιστορείται ότι οι μαθηταί Ιγνατίου του Θεοφόρου ικανάς νύκτας διήλθον μετά τον μαρτυρικόν θάνατος του θείου πατρός άδοντες ύμνους και ψάλλοντες τον βίον και τας βασανισμούς αυτού, και ότι εκήδευσαν αυτόν ψάλλοντες. Ο ιερός Ιππόλυτος ορίζει όπως χάρις των τετελευτηκότων αδελφών ημών διερχώμεθα τρεις ημέρας εν ψαλμοίς και προσευχαίς προς τιμήν του την τρίτην μέραν αναστάντος Σωτήρος ημών. Γρηφόριος ο Θεολόγος περί του θανάτου του Κωνσταντίου γράφει ότι εκείνος προπέμπεται πανηγυρικώς δια παγκοσμίων αίνων και εγκωμίων, και εν παννυχίοις ωδαίς. Γρηγόριος ο Νύσσης περιγράγων την κηδείαν της αδελφής αυτού Μακρίνης λέγει ότι, ιερείς τε και διάκονοι συωώδευσαν την νεκράν εν υμνωδίαις ψαλμών σχηματίσαντες χορούς· ότε δ' αφίχθησαν εις τον ναόν, η ψαλμωδία αντικατέστη δι' ευχής και εψάλησαν ύμνοι.
