Αναμφισβήτητον δε τυγχάνει ότι oι αποστολικοί πατέρες παν ό,τι υγιές εύρον και προσήκον τω πνευματικώ χαρακτήρα του χριστιανισμού παρέλαβον εκ της εθνικής μουσικής. Τω εκλεκτικώ τούτω τρόπω των πρώτων αποστολικών πατέρων της Εκκλησίας ηκολούθησαν και οι διάδοχοι αυτών, ως μαρτυρεί Κλήμης ο Αλεξανδρεύς ρητώς λέγων «Χρηστομαθή, φημί, τον πάντα επί την αλήθειαν αναφέροντα, ώστε και από Γεωμετρίας και Μουσικής, και από Γραμματικής και Φιλοσοφίας αυτής δρεπόμενον το χρήσιμον, ανεπιβούλευτον φυλάττειν την πίστην (Στρωματ. Kεφ. Θ'.).
Η εν τη αρχαία Εκκλησία εισαγωγή, της Ελληνικής Μουσικής μαρτυρείται προς τοις άλλοις και εκ των εξής: 1) Εν ταις χώραις, εν αις έζησαν και εμουσούργησαν οι των πρώτων αιώνων του χριστιανισμού μελωδοί, επιτόπιος μουσική ην η Ελληνική, η εκ της Ελλάδος διά του Μ. Αλεξάνδρου και των Πτολεμαίων και Σελευκιδών μεταφυτευθείσα. 2) Πάντες oι μελωδοί και υμνογράφοι της χριστιανικής αρχαιότητος, όντες εγκρατέστατοι της ελληνικής παιδείας, ως μαρτυρούσι τα συγγράμματα αυτών, ήσαν ειδήμονες και της ελληνικής μουσικής, και επί τη βάσει ταύτης εμέλιζον τους πρώτους χριστιανικούς ύμνους εφαρμόζοντες επί των αρχαίων εθνικών μελωδιών χριστιανικά κειμενα. 3) Οι ιστορικοί Έλληνές τε και Ευρωπαίοι παραδέχονται ότι η τεχνική διασκευή της αρχαίας ελληνικής μουσικής εχρησίμευσεν ως βάσις της εκκλησιαστικής μουσικής, άλλοις λόγοις, η παρ’ ημίν ιερά μουσική τυγχάνει διάδοχος και κληρονόμος και θυγάτηρ γνησία της αρχαίας ελληνικής μουσικής τέχνης, και ό,τι έχει αύτη εκ της αρχαίας ελληνικής γενεαλογείται. Δεν δυνάμεθα βεβαίως να ισχυρισθώμεν ότι τα συστήματα, τα γένη, oι ήχοι, αι χρόαι κτλ. της αρχαίας ελληνικής μουσικής, διεσώθησαν εν τη ημετέρα μουσική ως είχoν το πάλαι, ουχ ήττoν αναμφίβολον είναι ότι η μουσική της Εκκλησίας διέσωσε κατ’ αδιάλειπτον παράδοσιν τρία συστήματα, τρία γένη, οκτώ ήχους, ημιτόνια, τριτημόρια και τεταρτημόρια τόνων, και την κλίμακα, ήτις από
