Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
—15—
Καὶ μυρίους σκοτωμένους.
Νὰ σᾶς ’πῶ καὶ ἄλλο πάλι
Ὅτι ἡ φούστα ’νε μεγάλη.
Ἔνε εἴκοσι δυὸ παγκῶν
Καὶ τί φοβᾶστε τῶν Φραγκῶν;
Καὶ εἰς μία ὅσοι κι’ ἂν ἦσαν
Ὅλοι ἐσαλαβατίσαν,
Καὶ ἀσηκῶσαν τὰ σαντσάκια,
Καὶ βαροδέσαν τὰ τουμπάκια.
Καὶ φωνάζασι μεγάλα,
Λέγοντας ἐτοῦτα κι’ ἄλλα;
« Καρτερεῖτε δὰ, Φραγκάκια,
Μὲ τὰ κούντουρα βρακάκια. »
Κ’ ἔδραμαν μὲ βιγωρία
Ὡσάν τ’ ἄγρια θηρία.
Καὶ ὁ λέων ὡς τοὺς εἶδε[1]
Μὲ τοὺς ἐδικούς του ἐμίλειε·
— « Ὦ Ῥωμαῖοί μου ἀνδρειωμένοι,
« Τοῦ πολέμου μαθημένοι,
« Σήμερον ἂς ἀνδρευθοῦμε,
« Ὅλοι μας νὰ τιμηθοῦμε,
« Σὰν ἐκάμναν οἱ παλαῖοι
« Ἄνδρες οἱ ὠνομασμένοι,
« Ὁποῦ διὰ τὴν τιμή τους
« Δὲν ψηφοῦσαν τὴν ζωή τους.
« Δίδει μου καὶ ἡ ψυχή μου
- ↑ Leo Tagliapietra, λέγει μία σημείωσις τοῦ ἀντιτύπου τῆς ἐν Παρισίοις ἐθνικῆς βιβλιοθήκης.
