σκείαν τελείαν αὐτῶν ἐπιστροφὴν διασκεπτομένη, καὶ τῆς ἐν αὐτῇ τοὐντεῦθεν ἀπαρεγκλίτου ἐμμονῆς, καὶ τῆς μετ’ ἐνδομύχου πεποιθήσεως εἰς τὰ τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως οἰκοδομῆς αὐτῶν ἐφιεμένη, ἔγνω τῇ παντοδυνάμῳ χάριτι τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπιλαβέσθαι τοῦ ἔργου προνοίᾳ ἀξιοχρέῳ ἐκκλησιαστικῇ.
Καὶ δὴ ἡ μετριότης ἡμῶν μετὰ τῆς περὶ ἡμᾶς ἐνδημούσης ἱερᾶς ἀδελφότητα τῶν ἱερωτάτων ἀρχιερέων καὶ ὑπερτίμων, τῶν ἐν ἁγίῳ Πνεύματι ἀγαπητῶν ἡμῶν ἀδελφῶν καὶ συλλειτουργῶν συνδιασκεψάμενοι, ἐνεκρίναμεν ὁμοφώνῳ γνώμῃ ὡς ἀναγκαιότερον, σωστικώτερον, καὶ οὐσιωδέστερον μέτρον ἐν τῇ παρούσῃ τοιαύτῃ πνευματικῇ περιστάσει, καὶ κοινῇ ψήφῳ ἔγνωμεν, ἵνα συστήσωμεν ἐνταῦθα κατὰ τὸ Φανάριον, ὑπὸ τὴν ἀμέσων τῆς ἐκκλησίας ἐποπτείαν, Θεολογικὴν Σχολὴν, ἀποκαταστήσαντες ἐν αὐτῇ διδάσκαλον τῆς θεολογίας ἄνδρα σεβάσμιον, ἐνάρετον, ἀνεπίληπτον, τῇ […] καὶ ἐκκλησιαστικῇ παιδείᾳ συγκεκρατημένον, καὶ ἐξ ἐπαγγέλματος θεολόγον, καὶ δυνάμενον νὰ διδάξῃ τοὺς προσερχομένους τὰς ἀρχὰς καὶ βάσεις τῆς ὀρθοδόξου ἡμῶν πίστεως καὶ νὰ κατηχήσῃ αὐτοὺς εἰς τὰ δόγματα, μυστήρια, καὶ λοιπὰς παραδόσεις τῆς ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας.
Ἐφ’ ᾧ καὶ γράφοντες διὰ τῆς παρούσης πατριαρχικῆς καὶ συνοδικῆς ἐγκυκλίου ἐπιστολῆς, καὶ γνωστοποιῦντες πᾶσιν ὑμῖν τοῖς εὐσεβέσι καὶ ὀρθοδόξοις χριστιανοῖς τὴν ἐκ προνοίας ἐκκλησιαστικῆς σύστασιν τῆς ἐν Φαναρίῳ Θεολογικῆς Σχολῆς, καὶ τὴν ἐν αὐτῇ ἀποκατάστασιν τοῦ τοιούτου θεολόγου διδασκάλου, καὶ πρὸ πάντων τοῖς γονεῦσι, συγγενέσιν, οἰκοίοις, γέρουσι, καὶ προστάταις τῶν ἀπελθόντων, εἰς τὴν ἐν Ἄνδρῳ καΐρειον σχολὴν παίδων, ἀνδρῶν, ἱερωμένων, καὶ λαϊκῶν, καὶ διδαχθέντων τὰς φρενοβλαβεῖς ἀπάτας τῆς ἀντιχριστιανικῆς διδασκαλίας, καὶ μηυθέντων τὰ τῆς ἀντιθέου πλάνης τοῦ Θεοσεβισμοῦ, πληροφοροῦμεν ἐν ἁγίῳ Πνεύματι, ὅτι συνερχόμενοι ἐν τῇ διαληφθείσῃ Θεολογικῇ Σχολῇ οἱ παῖδες ὑμῶν, οἱ μὲν ἀδιανόθευτοι, καὶ ἀκέραιοι κατὰ τὰ φρονήματα, διὰ τῆς ὀρθῆς καὶ ὑγιοῦς διδασκαλίας τῆς ὀρθοδόξου πίστεως, ἥτις θέλω διδάσκει τακτικῶς καὶ συστηματικῶς ἐν αὐτῇ θέλουσι στηριχθῇ ἐπὶ πλέον εἰς τὰ τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν χρι-
