Δικαιοσύνης Βάλβην ὡς δῆθεν ἀπὸ κληρικοῦ λαϊκὸν γενόμενον καὶ πολιτευόμενον, φέροντες, πρὸς τοῦτο, πιστοποιητικὰ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου· καὶ ἐν γένει ἐπελαμβάνοντο καὶ τῆς ἐλαχίστης εὐκαιρίας νὰ συκοφαντῶσι καὶ καταδικάζωσι πάντα αὐτοῦ διορισμὸν καὶ πᾶσαν ὑπουργικὴν αὐτοῦ πρᾶξιν. Ἵνα δὲ καταδειχθῇ μέχρι τίνος βαθμοῦ μικρολογημάτων κατήρχετο ἡ ἀντιπολίτευσις ὅπως εὕρῃ ἀφορμὴν ἐπικρίσεως τῆς Κυβερνήσεως, ἀναγράφομεν ἐκ τῶν ἐφημερίδων τάδε: Συνήθεια ἐπεκράτει ἵνα, κατὰ τὰς ἐπισήμους τελετὰς τῆς Αὐλῆς, προηγῶνται οἱ ξένοι ἀντιπρόσωποι τῶν ὑπουργῶν· τὴν ἄτοπον ταύτην ἐθιμοταξίαν κατήργησεν ὁ πρωθυπουργὸς Κωλέττης, θεσπίσας, μάλιστα, ἵνα ἐκ τῶν δύο προέδρων τῶν νομοθετικῶν σωμάτων προηγῆται ὁ τῆς Βουλῆς. Καὶ ὁ μὲν πρέσβυς τῆς Ἀγγλίας Λάϊενς δυσαρεστηθείς, ἐπὶ τούτοις, ὑπεχώρησεν· ὁ πρόεδρος ὅμως τῆς Γερουσίας ἐπ’ οὐδενὶ λόγῳ ἔστεργε νὰ ἀποδεχθῇ τὴν ἀπόφασιν ταύτην τοῦ πρωθυπουργοῦ. Ἐφ’ ᾧ καὶ, κατὰ τὸν ἐν τοῖς ἀνακτόροις τῇ 3ῃ Φεβρουαρίου 1845 δοθέντα χορὸν, ἡ βασίλισσα Ἀμαλία ἐχόρευσε πρῶτον μετὰ τοῦ προέδρου τῆς Γερουσίας, τοῦθ’ ὅπερ ἰδὼν ὁ τῆς Βουλῆς Κανέλλος Δηλιγιάννης ὀργισθεὶς ἀπεχώρησε τοῦ χοροῦ, ἡ δὲ βασίλισσα, μάτην ζητήσασα αὐτὸν ὅπως χορεύσῃ μετ’ αὐτοῦ δὲν ἠδυνήθη νὰ ἀνεύρῃ ἐξ οὗ ὠργίσθη μεγάλως. Τὸ ἐπεισόδιον τοῦτο διεγεῖραν μέγαν κρότον συνεζητήθη ἐν τῇ Βουλῇ ὑφ’ ἧς ἀπεφασίσθη ὅπως ἐπιτροπὴ ἐκ βουλευτῶν μεταβᾶσα εἰς τὰ Ἀνάκτορα ζητήσῃ συγγνώμην διὰ τὴν πρᾶξιν τοῦ προέδρου αὐτῆς καὶ δικαιολογήσῃ αὐτήν. Μετά τινας ἡμέρας καὶ ὁ πρόεδρος αὐτὸς προσωπικῶς ἐζήτησε συγγνώμην.
Ἄλλοτέ ποτε ὁ πρωθυπουργὸς Κωλέττης, τελουμένης τῆς Ἀναστάσεως, μετέλαβε τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων στὰς πρὸ τῆς Ὡραίας Πύλης, παρισταμένων τῶν Βασιλέων καὶ πολλοῦ, ὡς ἐκ τοῦ ἐπισήμου τῆς ἡμέρας, κόσμου.
Αἱ ἀντιπολιτευόμεναι ἐφημερίδες θεωρήσασαι τοῦτο ὡς ἔγκλημα, ἠρώτων ἐὰν ὁ μεταλαβὼν τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων πρωθυπουργὸς ἐξωμολογήθη πρότερον, καὶ προσήγαγον μάρτυρας εἰπόντας, ὅτι ὁ πρωθυπουργὸς μὴ κοιμηθείς, παρὰ τοὺς ἐκκλησιαστικοὺς κανόνας, καὶ καπνίζων μέχρι τῆς εἰς τὴν Ἐκκλησίαν μεταβάσεως αὐτοῦ,
