Ἡ ἐξέγερσις τοῦ λαοῦ ἐντεῦθεν ἦτο τοιαύτη, ὥστε ἀπεφασίσθη, κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς ἀφίξεως τοῦ βασιλέως, νὰ κατέλθωσιν εἰς Πειραιᾶ πρὸς ὑποδοχὴν αὐτοῦ, νὰ ποιήσωνται σφοδρὰν διαδήλωσιν καὶ ἐπιμόνως ζητήσωσι τὴν ἄμεσον παῦσιν τοῦ Ἄρμανσβεργ.
Εὐτυχῶς τὴν πτῶσιν αὐτοῦ εἶχεν ἤδη ἀποφασίσει ὁ Ὄθων, πρὸς ὃν ἀλλεπάλληλοι ἐξ Ἑλλάδος ἐπιστολαὶ ἀνήγγελλον τὰ κατὰ τὸν ἀρχιγραμματέα, ὃν οὐδόλως ηὐνόει καὶ ὁ πατὴρ αὐτοῦ· διότι ἐθεώρει συνυπεύθυνον διὰ τὴν πρᾶξιν τοῦ ἑτέρου τῶν δύο αὐτοῦ ἰατρῶν ἰατροῦ Βίττμερ (Wittmer), ὅστις τῇ ὑποκινήσει τοῦ λόρδου Πάλμερστον, τοῦ θανασίμου ἐχθροῦ τοῦ βασιλέως Ὄθωνος, ἔδωκε πρὸς τὸν ἐν Ἀθήναις Ἄγγλον πρεσβευτὴν πιστοποιητικὸν ἀνικανότητος περὶ τοῦ βασιλέως, κηρύξας αὐτὸν βλᾶκα. Ἡ ἀγγλικὴ πολιτικὴ ἐπεζήτει διὰ τοιούτου τινὸς μέσου νὰ κηρυχθῇ ἔκπτωτος ὁ Ὄθων ὡς μὴ δυνάμενος νὰ ἱδρύσῃ δυναστείαν, καὶ διελάλησε διὰ τῶν εὐρωπαϊκῶν ἐφημερίδων τὸ πιστοποιητικὸν τοῦ Βίττμερ, τοῦ Ρέζερ (Roeser) ἀρνηθέντος, ὅστις καὶ ἀμέσως ἐπαύθη. Ἀνακληθεὶς δὲ εἰς Βαυαρίαν, οὔτε δεκτὸς ἐγένετο παρὰ τοῦ βασιλέως Λουδοβίκου, οὔτε ἔλαβε θέσιν τινὰ δημοσίαν.
Εὐτυχῶς ὅμως ἡ πτῶσις τοῦ Ἄρμανσβεργ εἶχεν ἀποφασισθῆ. Τοῦτο δὲ καὶ ἐγένετο γνωστὸν ἐν Ἀθήναις ἀναγγελθέντος, ὅτι ὁ βασιλεὺς κατερχόμενος εἰς Ἑλλάδα συμπαρέλαβε μεθ’ ἑαυτοῦ τὸν σύμβουλον τῆς Βαυαρικῆς ἐπικρατείας Ρούδαρτ, ὃν προώριζε δι’ ἀνωτέραν τινὰ θέσιν. Οὕτω δ’ ἅμα τῷ κατάπλῳ εἰς Πειραιᾶ τοῦ νεογάμου βασιλικοῦ ζεύγους, ἐπιβαίνοντος τῆς ἀγγλικῆς φρεγάτας «Πότλανδ» τῇ 2ᾳ Φεβρουαρίου 1837, ἐκοινοποιήθη ἡ παῦσις τοῦ Ἄρμανσβεργ, πρὸς κοινὴν εὐαρέσκειαν.
Τῇ ἐπαύριον ἀποβὰς τῆς Φρεγάτας ὁ βασιλεὺς μετὰ τῆς δεκαοκταέτιδος αὐτοῦ συζύγου, ἐν μέσῳ ἐνθουσιώδους ὑποδοχῆς, μεθ’ ὅλα τὰ γενόμενα, ἀφίκετο εἰς τὰ Ἀνάκτορα, ἅτινα ἐκ τῆς ὁδοῦ Ἀδριανοῦ, ἐν Πλάκᾳ εἶχον μετατεθῆ ἤδη εἰς τὸν ἐν τῇ ὁδῷ Νομισματοκοπείου οἶκον, τὸν χρησιμεύοντα νῦν ὡς κατάστημα τῆς γενικῆς Διευθύνσεως τῆς Ἀστυνομίας, ἐν τῇ πλατείᾳ τῆς ΚΕ′ Μαρτίου.
Αὐθημερὸν δὲ ἐξέδωκε πέντε, διατάγματα, καὶ διὰ μὲν τοῦ πρώ-
