Πέντε περίπου ὥρας ἀκροβολίζοντο οἱ Ἕλληνες πλησίον τοῦ ἐχθρικοῦ στρατοπέδου, καὶ ἐπειδὴ εἶχε γνωστοποιηθῇ εἰς αὐτοὺς ἡ ἀπόφασις τοῦ Καραϊσκάκη, τοῦ νὰ διαμείνωσιν εἰς τὴν θέσιν των καὶ τὴν ἐπερχομένην νύχτα, ἤρχισαν ἤδη νὰ ὀχυρόνωνται, ὅταν παρ’ ἐλπίδα ἐφάνη ἐρχόμενον πρὸς βοήθειαν τῶν ἐχθρῶν ἓν σῶμα τακτικῶν. Οἱ Ἕλληνες μὴ ἔχοντες προϋπάρχουσαν εἴδησιν καὶ μὴ ἠξεύροντες πόσος ἦτον ὁ ἀριθμός των, ἐδειλίασαν. Ἐνῷ δὲ οἱ τοποθετημένοι εἰς τοὺς πρόποδας τοῦ λόφου, κρίναντες ἀναγκαῖον νὰ ἀπομακρυνθῶσιν ὀλίγον, ἐκινήθησαν πρὸς τὰ ὑψηλότερα καὶ ὀχυρώτερα τοῦ λόφου μέρη, οἱ ἐπὶ τῆς κορυφῆς τοῦ λόφου νομίσαντες τοῦτο τελείαν ἀναχώρησιν, ἔφευγον οἱ μὲν πρὸς Στεῖρι, οἱ δὲ πρὸς Δίστομον. Οἱ Τοῦρκοι ἐμψυχωθέντες ἀπὸ τὴν βοήθειαν τῶν τακτικῶν, ἐνθῤῥυνθέντες ὅμως πολὺ περισσότερον ἀπὸ τὴν φυγὴν τῶν Ἑλλήνων, ὥρμησαν ὅλοι, οἱ μὲν πρὸς Δίστομον, οἱ δὲ κατὰ τῶν φευγόντων. Ἀλλ’ οἱ μὲν πρὸς Δίστομον ἀντικρουσθέντες γενναίως ἀπὸ τοὺς ἐν αὐτῷ Ἕλληνας, δὲν ἐπροχώρησαν. Οἱ δὲ ἄλλοι ἐπέμενον διώκοντες τοὺς φεύγοντας, τῶν ὁποίων τὴν πρὸς τὸ χωρίον διάβασιν ἐπροσπάθησαν νὰ κόψωσι διὰ τοῦ ἱππικοῦ των. Ὁ Καραϊσκάκης ὅμως, ὁ ὁποῖος εἶχε προβλέψει πόσον κινδυνῶδες καὶ ὀλέθριον ἦτον ἐὰν ἤθελον περικυκλωθῇ οἱ Ἕλληνες, ἐπέμενεν εἰς τὴν θέσιν του, ἀντικρούων τοὺς ἀλλεπαλλήλους ἐφορμῶντας κατ’ αὐτῆς πεζοὺς καὶ ἱππεῖς. Ἐν ᾧ δὲ οἱ πλειότεροι τῶν μετ’ αὐτοῦ δειλιάσαντες ἔφυγον κατ’ ὀλίγον, αὐτὸς μὲ μόνον εἴκοσιν Ἕλληνας ἀντεμάχετο, ἕως οὗ διέβησαν οἱ φεύγοντες καὶ διέφυγον τὸν κίνδυνον· καὶ τότε τελευταῖον ἔφυγε καὶ αὐτὸς μὲ ὅλους τοὺς σὺν αὐτῷ ἐκτὸς ἑνός, τὸν ὁποῖον ἥρπασαν ζῶντα τινὲς τῶν ἱππέων τοῦ ἐχθροῦ [1]. Ὁ Καραϊσκάκης ἀκολουθῶν τελευταῖος τοὺς φεύγοντας, ἐπροσπάθει νὰ τοὺς ἐμψυχώσῃ, νὰ σταθῶσι, μάλιστα ἀφ’ οὗ ἔφθασαν εἰς τόπον, ὅπου δὲν ἦτον κίνδυνος ἀπὸ τὸ ἱππικόν· ἀλλ’ οἱ Ἕλληνες ἔφευγον χωρὶς νὰ τὸν ἀκούσωσιν. Ἀγανακτῶν πολλάκις διότι δὲν ἐτουφέκιζον οὐδὲ κἂν φεύγοντες, ἐφώναζεν, ἐπαρακινοῦσεν, ὕβριζεν καὶ τελευταῖον ἁρπάζων τὰ τουφέκια τῶν πλησιεστέρων ἐπυροβόλει κατὰ τῶν ἐχθρῶν· εἶχον ἤδη ἐξέλθει τινὲς καὶ ἀπὸ τὸ Δίστομον εἰς βοήθειαν τῶν φευγόντων, ὥστε οἱ ἐχθροί, μὴ δυνάμενοι πλέον νὰ ἐξακολουθήσωσι τὴν δίωξιν ἐπὶ λόφου πετρώδους, ὅπου τὸ ἱππικόν των δὲν ἦτον πλέον χρήσιμον, ὠπισθοδρόμησαν. Εἰς τὴν μάχην ταύτην ἀπὸ μὲν τοὺς ἐχθροὺς ἐφονεύθησαν ἕως τριάκοντα, ἀπὸ δὲ τοὺς Ἕλληνας μόνον ἕξ, συμπεριλαμβανομένου καὶ τοῦ αἰχμαλωτισθέντος. Εἶναι τῷ ὄντι παράδοξον πῶς εἰς τόσον σημαντικὴν φυγὴν νὰ μὴ βλαφθῶσι περισσό-
- ↑ Οὗτος ἦτον ὁ γενναῖος Κωνσταντὴς Γριβογεώργου, ὁ ὁποῖος μετά τινα καιρὸν διεσώθη ἀπὸ τὰς χεῖρας τῶν ἐχθρῶν διά τινος τολμηρᾶς καὶ παραδόξου φυγῆς.
