γιότης, ἐξεφράσθη ὑπὲρ τῆς γνώμης τοῦ κ. Παπακωστῆ.
Τὰ ὑπὲρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τοῦ μακαρίτου Νομικοῦ Καλαβροῦ καὶ τοῦ μακαρίτου Ἐμμανουὴλ Μαγκλῆ τελεσθέντα μνημόσυνα εἶχον σημασίαν μείζονα ἢ ἁπλῶς οἰκογενειακὴν, ἀφ’ οὐ καὶ οἱ δύο ἄνδρες οὗτοι εἰργάσθησαν κοινωφελῶς ὑπὲρ τοῦ τόπου, ὁ μὲν ἀναπτύξας τὰς πνευματικάς, ὁ δὲ τὰς ὑλικὰς δυνάμεις τῆς Καλύμνου. Ὁ Νομικὸς Καλαβρός, βαδίσας εἰς τὰ ἴχνη τῶν ἀειμνήστων διδασκάλων τῆς νήσου τῶν ἱερομονάχων Γαβριήλ, Δανιὴλ καὶ Ἰεζεκιὴλ Καλυμνίων, ἐμόρφωσεν ἀνὰ τὸν μακρὸν βίον αὑτοῦ ὁλοκλήρους γενεὰς τῶν συμπολιτῶν αὑτοῦ, ὁ δὲ Ἐμμανουὴλ Μαγκλῆς μετὰ τῶν Μαζαραίων, Ὀλυμπιτῶν καὶ ἄλλων προβλέπων τὴν σημασίαν τῆς ἄντικρυ τῆς Καλύμνου ἐκτεινομένης Καρίας, ἔρριψε τὸ μεῖζον μέρος τῆς διὰ τῶν κόπων αὑτοῦ ἀποκτηθείσης μεγάλης περιουσίας ἐκεῖ, ἀποκτήσας μεταξὺ Μύνδου καὶ Ἀλικαρνασσοῦ γαίας ἐκτεταμένας, ἐμπεριεχούσας καὶ δάση καὶ μεταλλεῖα. Σὺν τῷ χρόνῳ ἐσχηματίσθη ἐκεῖ ἀποικία Καλυμνίων κατὰ τὴν ἔκτασιν τῶν γαιῶν πενταπλασία τῆς νήσου, ἀξία νὰ καλῆται μεγάλη Κάλυμνος, ὅπως ποτὲ ὁ ἐν τῇ νοτίῳ Ἰταλίᾳ στέφανος Ἑλληνίδων πόλεων μεγάλη Ἑλλάς.
Αἱ χαρμόσυνοι ἡμέραι παρήρχοντο ταχέως ἐν τῇ εὐαρέστῳ συναναστροφῇ μετὰ τῶν ἐρχομένων καὶ ἀναχωρούντων ἐκ τῶν γειτόνων νήσων καὶ ἐκ τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἐπισκεπτῶν. Ἡ Α. Θ. Παναγιότης ἐδέχετο πάντας μετὰ ἴσης εὐγενείας, εἶχε δὲ καὶ πολλὰς ἄλλας ἀπασχολήσεις, ἀπαντῶσα εἰς τὰς τόσας ἐπιστολὰς καὶ τόσα τηλεγραφήματα. Ἰδιαιτέρως δὲ ἀναπολῶ ἐν τῇ μνήμῃ μου τὴν ὑπαγόρευσιν ἐπιστολῆς, ἣν Ἄνθιμος ὁ Ζʹ ἔστειλεν εἰς τὸ ἐν Ἀστυπαλαίᾳ λογικὸν ποίμνιον Αὑτοῦ, ὅπου δὲν ἐπρόφθασε νὰ μεταβῇ ὡς Μητροπολίτης, οὐδὲ νῦν ἠδύνατο. Ταύτην τὴν ἐπιστολὴν ἔφερον οἱ ἀπεσταλμένοι τῆς Ἀστυπαλαίας εἰς τὴν ἀμφίρρυτον πατρίδα αὑτῶν ὡς πολύτιμον κειμήλιον, ἡ σκηνὴ δὲ αὕτη, ἐκτυλισσομένη ἐνώπιόν
