λεγχθῶ ὡς κακὸς οἰηματίας· τολμῶ δὲ μάλιστα νὰ προκαλέσω τὰς ἐπικρίσεις οἱουδήποτε ἀρνηθησομένου τυχὸν ἐν αὐτοῖς τὰς ἀρετάς, ἃς περιζητεῖτε διὰ τὸ ὑμέτερον Ἡμερολόγιον.
Εἶνε σειρὰ ποιηματίων, ἐπιγραμμάτων μᾶλλον, διστίχων ἢ τετραστίχων τῶν πλείστων, βριθόντων, ἂν δὲν ἀπατῶμαι, γνησίας ἀστειότητος, λεπτῆς εὐφυΐας, φιλοπατρίας τε καὶ εὐβουλίας· ἔστι δ' ὅπου κροταλίζει καὶ ἡ σατυρικὴ ὕσπληγξ, καθ' ἃ ἀπεκδέχεται ὁ ἀναγνώστης εἰκάζων ἐκ τοῦ τίτλου τῆς ὑμετέρας βίβλου.
Γινώσκομεν τί λέγεται menu ὑπὸ τῶν γαλλιζόντων ἐπὶ γευμάτων καὶ συμποσίων, ὅπου πολλὰ καὶ ποικίλα τὰ παρατεθησόμενα ὄψα· ἄλλως, ὁ Ἀθήναιος θὰ μᾶς το ἐξήγει (συγγνώμην διὰ τὸν ἀναχρονισμὸν) ὡς γνωστὸν καὶ εἰς τοὺς ἀρχαίους Ἕλληνας, λέγων ὅτι «ἔθος ἦν ἐν τοῖς δείπνοις παραδίδοσθαι γραμματίδιόν τι, περιέχον ἀναγραφὴν τῶν παρεσκευασμένων, ἐφ' ᾧ εἰδέναι ὅ,τι μέλλοι ὄψον φέρειν ὁ μάγειρος.»—(Ἐν Δειπνοσοφισταῖς, βιβλ. Β΄, χωρ. 33). Λοιπὸν δύνασθε, κύριέ μου, νὰ σημειώσητε ἀπὸ τοῦδε ἐν τῇ ἀναγραφῇ· τῶν παντοίων καὶ ἐκλεκτῶν ἐδεσμάτων τῆς ὑφ' ὑμῶν παρασκευαζομένης καλῆς πανδαισίας, ὅτι θὰ ἔχητε καὶ ἐξ ἐμοῦ ἐπιδόρπιόν τι «Τὸ κάτω τῆς γραφῆς» καλούμενον.
Μόνον παρακαλῶ, μή μου ἐλέγξητε τὴν οἴησιν, μηδ’ ἐκ τῶν προτέρων κατειρωνευθῆτε χαρακτηρίζων με ἐκ τῶν ἤδη λελεγμένων ὡς ὑπερφιάλως περιαυτολόγον· γεύσασθε καὶ ἴδετε· ἀφοῦ δὲ ἀποπίητε ὑμεῖς τε καὶ οἱ προσκεκλημένοι μέχρις ἐσχάτης σταγόνος, τότε καὶ μόνον τότε εὐαρεστήθητε καὶ νὰ ζητήσητε ἐπὶ τῆς φιάλης, ἣν ὑμῖν προσφέρω, τὸ ὄνομα τοῦ κατασκευαστοῦ· πιστεύω ὅτι ἀπρόοπτον θὰ ἐκπλήξῃ ὑμᾶς τε καὶ τοὺς συνδαιτυμόνας ἀνεξαιρέτως.
Πολὺ πλανᾶσαι, Ἕλλην,
ἐὰν τὸ ἀπαγγέλλειν
τὴν δόξαν τῶν προγόνων
νομίζῃς εὐτυχίαν·
