Λοιπόν;… τῆς Κυβερνήσεως λαβὼν τὴν συνδρομήν,
τὰ ἔξοδα τῆς κάλπης του κ' ὀλίγας παραινέσεις,
ἀπῆλθεν εἰς τὴν πάτριον ἀναύλως πρὸς τιμήν,
εἰς ὅλους ὑποσχόμενος διορισμοὺς καὶ θέσεις.
Κι' ἐπέτυχεν;... ἐπέτυχε καὶ πρῶτος παρ' ἐλπίδα,
καὶ κάθε φίλος ἔβγαλε γι' αὐτὸν ἐφημερίδα.
Καὶ ἀπὸ τότε δέχεται, χωρὶς νὰ δίδῃ, δῶρα,
ἐλέγχει ἀδυσώπητος τῶν ὑπουργῶν τὰς πράξεις,
φορεῖ καὶ γάντια κἄποτε καὶ πάντοτε ὡς τώρα
εἰς τῆς συμπολιτεύσεως εὑρίσκεται τὰς τάξεις.
Καὶ ὅταν πατριώτη του κανένα διορίζῃ,
τὸ ἥμισυ τοὐλάχιστον ἐκ τοῦ μισθοῦ κερδίζει.
Οὐδὲ 'στὸ βῆμα ὁμιλεῖ, ἀλλ' οὔτ' ἰδιαιτέρως,
καὶ μόνον ὅταν πρόκηται γερὸν νὰ πέσῃ ξύλον,
τότε σηκόνετ' ἐν σπουδῇ κι' εὐθὺς λαμβάνει μέρος,
διὰ τὰ δικαιώματα μαχόμενος τῶν φίλων.
Εἰς πᾶσαν ἄλλην ἤρεμον περίστασιν χαζεύει,
κι' ἡδυπαθῶς τοὺς ῥώθωνας τῆς μύτης του θωπεύει.
Κι' εἰς τοὺς χοροὺς τοῦ Παλατιοῦ ὡς βουλευτὴς πηγαίνει,
ἀλλὰ τὰς συνηθείας του δὲν λησμονεῖ τὰς πρώτας,
καὶ πάντοτε τοῦ Παλατιοῦ τὴν σκάλαν κατεβαίνει
μ' ὀλίγα κρύα λείψανα καλοψημένης κότας.
Τοιοῦτος ἀντιπρόσωπος πολύτιμος ἐφάνη
ὁ κύριος Πετσωματᾶς ὁ γόνος τοῦ τσοπάνη.
Σουρης
