στεῖοι ἐγέλων, οἱ δὲ μοχθηροὶ ἐχθροὶ τῆς κυβερνήσεως ἐχαιρεκάκουν. Δὲν εὑρίσκεται καταλληλότερος νὰ ὑποσκελίσῃ τὸν Τρικούπην, ἔστω καὶ ἐπὶ ὀλίγους μῆνας. Μετὰ πολλὰς ἀποπείρας κωμικὰς, ὁ κ. Δηλιγιάννης ἀνηγορεύθη ἀρχηγὸς τῆς ἀντιπολιτεύσεως.
Ἦσαν ἀπόκρεω. Ἡμέραι εὐθυμίας, γέλωτος, ἀλλὰ καὶ ἐωλοκρασίας. Ἐνθυμεῖται τὸ κοινὸν τῶν Ἀθηνῶν τὴν καθημερινὴν ἀπὸ τοῦ Βουλευτηρίου ἔξοδον θιάσων — οὐχὶ μετημφιεσμένων — ἐπὶ κεφαλῆς τῶν ὁποίων ἡγεῖτο ὁ πολυπόθητος ἀρχηγὸς τῆς ἀντιπολιτεύσεως.
Τὴν ἐπαύριον ἡ «Πρωΐα» καὶ ὁ «Σύνδεσμος» ἀνήγγελλον μετὰ σοβαρότητος εἰς τὸ Πανελλήνιον τὴν μεγάλην τοῦ λαοῦ τῶν Ἀθηνῶν διαδήλωσιν πρὸς τιμὴν τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς ἐθνικῆς ἀντιπολιτεύσεως.
Αἱ ἀπόκρεω παρῆλθον ἐν εὐθυμίᾳ. Ἀλλ' ἡ εὐθυμία τοῦ λαοῦ τῆς πρωτευούσης διήρκεσε καὶ κατὰ τὴν τεσσαρακοστὴν, μέχρι τοῦ Πάσχα. Κατὰ τὰς ἡμέρας ἐκείνας ὁ ἑλληνικὸς λαὸς ἐκαλεῖτο ὑπὸ τοῦ βασιλέως νὰ τελέσῃ τὰ κυριαρχικὰ αὐτοῦ δικαιώματα, νὰ ἐκλέξῃ νέους ἀντιπροσώπους, ἵν' ἀποφανθῶσι περὶ τῆς πολιτικῆς τῆς κυβερνήσεως. Ὁ κ. Δηλιγιάννης δὲν εἶχε λόγους νὰ μὴ ἐνθαρρύνῃ τὴν ὑφισταμένην ἀπὸ τῶν ἀπόκρεω ἱλαρότητα ἐν Ἀθήναις, ἔνθα τόσον διέπρεψεν, ἀναγνωρισθεὶς ὑπὸ τῆς εὐθυμούσης πρωτευούσης ὡς σωτὴρ τῆς πατρίδος. Μετέβη εἰς τινας ἐπαρχίας τῆς Πελοποννήσου, δρέψας παρομοίας δάφνας. Ζήτω ἡ παραλυσία! ζήτω καὶ ὁ ἀρχηγὸς, ἀνέκραξαν οἱ διατελοῦντες ἔτι ὑπὸ τὴν ἐπίδρασιν τῶν ἀθανάτων ἀπόκρεω.
— Κάτω οἱ φόροι! κάτω ἡ καταναγκαστικὴ εἴσπραξις τῶν καθυστερουμένων εἰς τὸ δημόσιον! Μαῦρο εἰς τὴν κυβέρνησιν καὶ εἰς τὸν μέγαν Πετρέλαιον, ὁ ὁποῖος ἔκαμε νὰ πωλῆται τὸ πετρέλαιον ἀπὸ μίαν δραχμὴν τὴν ὀκᾶν εἰς ὀγδοήκοντα λεπτὰ. Ἄσπρο εἰς τοὺς ὑποσχομένους τὴν κατάργησιν τῶν φόρων πρὸς σωτηρίαν τῆς πατρίδος.
Τὴν ἑβδόμην Ἀπριλίου ἐγένετο τὸ μέγα θαῦμα τῆς καθολικῆς ψηφοφορίας. Ὁ ἑλληνικὸς λαὸς προσῆλθεν εἰς τὴν κάλπην.
