Σελίδα:Ελληνομνήμων Αρ.1 (1843).djvu/26

26

ΕΛΛΗΝΟΜΝΗΜΩΝ

μάθει ἀπὸ τὸν βίον του ὁποῦ εἶναι εἰς τοῦτο τὸ βιβλίον, ποταπὸς ἄνθρωπος ἦτον) καὶ τοῦ Λέοντος Βαπτιστοῦ τοῦ Ἀλβέρτου, τὰ ὁποῖα ἦσαν γραμμένα ἰταλικὰ καὶ εἰς τὴν γλῶσσαν καὶ εἰς τὸ γράμμα, ἔβαλε σπουδὴν πολλὴν καὶ προθυμίαν, καὶ τὰ ἐμεταγλώττισε μὲ κόπους πολλοὺς εἰς ἁπλῆν φράσιν, τὰ ὁποῖα εἶναι πολλὰ ὠφέλιμα καὶ ἀναγκαιότατα σιμὰ εἰς τοὺς ζωγράφους, ἔστωντας καὶ νὰ διδάσκουν τοὺς ὅρους καὶ τοὺς κανόνας τῆς Ζωγραφικῆς μὲ τὰς ἀρχὰς τῆς Γεωμετρίας. Πρέπει δὲ εἰς ἐκείνους ὁποῦ τὰ ἀναγινώσκουν νὰ ἔχουν προσοχήν· διότι εἶναι κάποιαις σύνταξαις καὶ λέξεις δειναῖς, καὶ τοῦτο συμβαίνει ἀπὸ δύω πράγματα· ἕνα μὲν, ὅτι εἶναι κἄποια ὀνόματα ὁποῦ δὲν ἠμποροῦν νὰ ἀλλάξουν, παρὰ θέλουν νὰ λέγωνται, καθὼς τὰ ἐκάλεσαν οἱ νομοθέται ἐξ ἀρχῆς· τὸ δὲ δεύτερον εἶναι ὅτι, νὰ τεριάσῃ τινὰς μιᾶς ξένης γλώσσης ταῖς φωναῖς ὅλαις μὲ τῆς ἐδικῆς του εἶναι πολλὰ δύσκολον, καθὼς λέγει ὁ Χρυσόστομος καὶ Γρηγόριος ὁ Νύσσης καὶ ἄλλοι πατέρες, ὅτι καὶ οἱ ἑβδομῆντα δύο ἐξηγηταὶ ὁποῦ εἰς τὸν καιρὸν τοῦ Πτολεμαίου ἐμεταγύρισαν τὰ ἑβραϊκὰ βιβλία εἰς τὸ ἑλληνικὸν, διὰ νὰ μὴν ἐμποροῦν κἄποιαις φωναῖς ἑβραϊκαῖς νὰ τεριάσουν μὲ ταῖς ἑλληνικαῖς, ταῖς ἀφῆκαν καθὼς ἦσαν ἤγουν ὡσὰν τὸ Ἀλληλούϊα, Ἀδωναῒ, Ἐλωῒ Σαβαὼθ, Ὡσαννὰ Ἰσραὴλ, καὶ ἄλλα. Μὲ ὅλον τοῦτο ὅποιος τὰ ἀναγινώσκει μὲ στόχασιν, θέλει τὰ ἐγνωρίσει, καθὼς ὁ ῥηθεὶς ἄρχων κύριος Παναγιώτης, ὅςτις, χωρὶς νὰ ἔμπῃ εἰς ἑλληνικὰ σπουδαστήρια, μόνον μὲ τὴν ἀγχίνοιάν του καὶ τὴν πολλὴν εὐφυΐαν καὶ στόχασιν καὶ τὰ ἐκατάλαβε καὶ τὰ ἐμεταγλώττισε, ἔχωντας σκοπὸν, Θεοῦ διδόντος, νὰ τὰ βάλῃ νὰ τυπωθοῦν καὶ