σοειδοῦς χέρσου, ἥτις ἑνοῦται μετὰ τῆς ἠπείρου δι' ἀμμώδους ἰσθμοῦ καὶ φέρει ἔτι τὰ ἐρείπια ἑλληνικοῦ τινος τειχοδομήματος· ἑξῆς δὲ ὁ αἰγιαλὸς, μικρὸν ἐπικαμπτόμενος, ἔνθα ὀσμὴ θείου βαρεῖα ἀποπνέεται, καὶ ἡ παραλία, εὐμοιροῦσα τερπνοῦ τινος θεάματος, καὶ διαμαχομένη πρὸς τὸ φρικῶδες τῶν πέριξ τόπων, ὑψοῦται βαθμηδὸν καὶ συνέχεται μετὰ τῶν ὀρέων, ὅπου, καθ’ ἃ οἱ ναῦται μ’ ἐπληροφόρησαν, ὑπάρχουσι στόμια ἢ χαράδραι ἀναπέμπουσαι ὀσμὴν καὶ θερμότητα.
Λείπεται ἤδη εἰς παρατηρῃτὰς ἐπιμελεστέρους, ἢ σχολαιοτέρους καὶ ἀνεσιμωτέρους ἡμῶν νὰ ἐρευνήσωσιν ἐὰν τῆς Βρώμας καὶ τῆς Βρωμολίμνης τὰ ὕδατα ἔχωσι τὴν αὐτὴν ἀρχὴν, καὶ ἂν ἀμφότερα πηγάζωσιν ἐκ τοῦ κατὰ μέσον τῆς χερσονήσου ὑψουμένου ὅρους, τὸ ὁποῖον ἀπὸ τοῦ ἰδίου κυρτώματος ὠνομάσθη Χελώνα. Γράφει ὁ Στράβων ὅτι ἐκ φλογώδους ἀναφυσήματος ὑψωθεῖσα ἡ γῆ εἰς ἑπτὰ στάδια, ἐν καιρῷ ἡμέρας ἦτον ἀπρόσιτος διὰ τὴν θερμότητα καὶ τὴν ἀποφορὰν θειώδους ὀσμῆς, καὶ ἐν καιρῷ νυκτὸς ἔλαμπε μακρόθεν, καὶ ὅτι ἡ θάλασσα ἔζεε μέχρι πέντε σταδίων, καὶ μέχρις εἴκοσιν ἦτο θολερὰ, καὶ ἀποῤῥήγματα πετρῶν ὄχι μικρότερα πύργων ἀπεγαίωσαν μέρος αὐτῆς.
Ὁ Ὀβίδιος ἀρυόμενος ἐκ τῆς αὐτῆς πηγῆς ὅθεν καὶ ὁ Στράβων, ὡς γίνεται δῆλον ἐκ τοῦ ἀριθμοῦ καὶ τῆς τάξεως τῶν παραδειγμάτων, τὰ ὁποῖα ἀμφότεροι ἐπιφέρουσι πρὸς ἀπόδειξιν τῶν ἀποτελεσμάτων τῆς φύσεως καὶ τῶν μεταβολῶν αὐτῆς, ἐπιδεικνύμενος πᾶσαν τῆς ποιήσεως αὐτοῦ τὴν λαμπρότητα, καὶ ἀκολουθῶν. τὰς φιλοσοφικὰς ἐκείνας ἀρχὰς, τὰς ὁποίας ἐν τῷ Ε' τῶν φυσικῶν ζητημάτων ἐξηγεῖ εἰς πλάτος ὁ Σένεκας, οὕτω περιγράφει τὸ φαινόμενον τῶν Μεθάνων, διὰ τῶν ὡς ἐκ στόματος τοῦ Πυθαγόρου ἑπομένων στίχων[1]
Est prope Pittheam tumulus Troezena, sine ullis
Arduus arboribus, quondam planissima campi
- ↑ Μεταμορφ. Β, ιέ. στιχ. 296.
