Σελίδα:Ελεγεία και Σάτιρες.djvu/94

Από Βικιθήκη
Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.
INFINI, FAIS QUE JE T' OUBLIE...

Γιὰ νὰ ξεχάσω τὸ ἄπειρο,
τώρα θ’ ἀναπολῶ
τὴ χρυσὴ μέθη τοῦ ἔαρος,
τὸ κῦμα τὸ ἁπαλό,

κ’ ἐκείνη ποὺ ἐβημάτιζε
σὲ πάρκα ἐρημικά,
ἀγάπη, ὦ φύλλα κίτρινα,
ὦ ρόδα νεκρικά.

Paul-Jean Toutlet

91