Σελίδα:Ελεγεία και Σάτιρες.djvu/28

Ἂς μὲ χτυποῦν
πάντα κι ἀκόμα.
Θἆμαι τὸ χῶμα
ποὺ τὸ πατοῦν.

Ἄστρα, καθὼς
ἄστρο καὶ κρῖνο,
ἔτσι θὰ γίνω
τώρα καλὸς».

25