Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.
—4—
Ἦτον ὀλκὰς, οὐχὶ πτηνὸν·
ὡς δ’ ἔφθασε πλησίον,
μέλαν ἐφαίνετο βουνὸν,
καὶ τὸν ἱστόν του Τυῤῥηνῶν
ἐκόσμει ἐπισείων.
Μόλις ἐπήνθουν ἀργυροῖ
ἀφροὶ περὶ τὴν τρόπιν,
κ’ ἐνόεις ὅτι προχωρεῖ,
διότι ἔσχιζεν εὐρὺ
τὸ ἴχνος του κατόπιν.
Οἱ ναῦται, ἡλιοκαεῖς,
κινοῦντες μῦς εὐτόνους,
διήρμοζον μετὰ βοῆς
τὸ ἀκροκέραιον ὁ εἷς,
ὁ ἄλλος τὰς προτόνους.
Ἄλλος, ὀρθὸς εἰς τὸν ἱστὸν
τὸν πόντον κατεσκόπει·
εἰς τὴν φωνὴν τῶν κελευστῶν
ἔπληττεν ἄργυρον ῥευστὸν
μετὰ ῥυθμοῦ ἡ κώπη.
Ἦν τὸ κατάστρωμα εὐρὺ,
πλήρης ἀνδρῶν ἡ πρύμνη·
βῆμα τὴν ἔκρουε βαρύ·
ἀντήχουν ἄγριοι χοροὶ
κ’ ἐνιαλίων ὕμνοι.
