Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.
FR. NIETZSCHE:
ΔΙΟΝΥΣΟΥ ΔΙΘΥΡΑΜΒΟΙ.
ΓΙΑ ΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ ΤΟΥ ΥΠΕΡΠΛΟΥΤΟΥ
Δέκα χρόνια πᾶνε —,
δὲ μἔφτανε καμιὰ σταλαγματιά,
κανένα ἀγέρι ὑγρούτσικο, καμιὰ δροσιὰ ἀπ’ Ἀγάπη
—μιὰ ἄβροχη χώρα…
Τόρα παρακαλῶ ἐγὼ τὴ σοφία μου
νὰ μὴ γένει φιλάργυρη σ’ αὐτὴ τὴν ξερασιά·
πλημμύρα ἡ ἴδια, ἡ ἴδια στάλαζε δροσιά,
ἡ ἴδια νὰ εἶσαι τῆς ὠχρῆς τῆς ερημιᾶς βροχή!
Μιὰ φορὰ διάταζα τὰ σύγνεφα
νὰ φεύγουν ἀπὸ τὰ βουνά μου,—
ἄλλοτ’ ἔλεγα «φῶς περσότερο, σεῖς σκοτεινιές!»
Σήμερα τὰ δελεάζω νὰ ἔρχουνται·
σκοτάδι ἀπλῶστε γύρο μου μὲ τὰ μαστάρια σας!
—θέλω νὰ σας ἀρμέξω,
ὦ ἀγελάδες του ὕφους!
7
