Σελίδα:Γεωργίου X. Ζαλοκώστα Τα άπαντα.djvu/295

Από Βικιθήκη
Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
293

Ὄχι! παιχνίδια νὰ μὴ ἰδῇ ἐδῶ στὸν κόσμο κάτου,
Μήτε λουλούδια δροσερά!
Ν’ ἀκούσῃ μόνον θλιβερὰ
Τραγούδια τοῦ θανάτου.




ΕΙΣ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ.




ΧΑΡΑ τῆς πρώτης μου ζωῆς, Φεγγάρι άγαπημένο,
Σὺ δὲν πονεῖς, ἐγὼ πονῶ·
Γιατί ψηλὰ στὸν οὐρανὸ
Κρεμιέσαι λυπημένο;

Ἐσὺ ποῦ χρύσονες τὴ γῆ καὶ ἐμάγευες τὸ κῦμα,
Γιατί μοῦ ῥίχνεις φῶς πικρὸ,
Σὰ νὰ φωτᾷς ἕνα νεκρὸ
Ποῦ κοίτεται στὸ μνῆμα ;

Φεγγάρι! στὸ βασίλειό σου μὴ κατοικοῦν ἀγγέλοι
Καὶ ὁ ἄγγελός μου κατοικεῖ;
Μὴ, φίλημα πικρὸ ἀπὸ κεῖ,
Τὴν λάμψι σου μοῦ στέλλει;

Τὸ φῶς σου ἂν ᾖναι φίλημα, μυστήριο χυμένο
Ἀπὸ τοῦ γυιοῦ μου τὴν ψυχὴ,
Ὤχ, ἄκουσέ μου μιὰν εὐχὴ,
Φεγγάρι ἀγαπημένο!