Ἐνῷ ἡ θαυμάζουσα
Ψυχὴ ἐθεώρει
Τῆς φίλης Ἑλλάδος της
Τ’ αὐτόνομα ὄρη,
Ἐστράφη ὁ ἄγγελος
Πρὸς πόλιν ὁρῶν,
Καἰ εἶπε· —Τὸ ἅγιον
Ἰδὲ Μεσολόγγι.
Ἐκεῖθεν τῶν ὅπλων του
Ἐβρὀντων οἱ φθόγγοι,
Κ’ ἡ γῆ ἐβαπτίζετο
Εἰς πῦρ ἱερόν. —
Ὡς εἶπε κ’ ἐπέλαμψαν
Μακρόθεν τὰ τείχη,
Καὶ λύρας ἠκούσθησαν
Οἱ ἄῤῥενες ἦχοι,
Καὶ ᾄσματος ἔτρεμεν
Ὀργίλη στροφή.
Ἡ λύρα ἐσίγησεν,
Ἐξἐλιπε τᾆσμα,
Κ’ ἰδοὺ, ἐναέριον
Ἀσώματον πλάσμα,
Ἐφάνη ἡ τοῦ Βύρωνος
Θυμώδης μορφή.
