ἡ πίεσις, κατὰ τοσοῦτον αὐξάνει καὶ ἡ ὰντίστασις· ἐφ’ ὅσον πιέζεται ἡ ἀλήθεια, κατὰ τοσοῦτον φοβερωτέρα καὶ ἀποτελεσματικωτέρα ἐξεγείρεται καὶ ἐμφανίζεται πανωπλισμένη. Τὰ ψυχικὰ δὲ βάσανα καὶ πάθη τοῦ πατριώτου, υἶοῦ καὶ πατρὸς Ζαλοκώστα ἐμόρφωσαν τὸν ποιητήν Ζαλοκώσταν, ἐξηγοῦσι θαυμασίως τήν ποίησιν τοῦ Ἠπειρώτου.
Ὁ Γεώργιος Ζαλοκώστας ἔλκει τὸ γένος ἐξ ἐμπόρου πατρὸς, Χρήστου καλουμένου. (Τὸ ἐμπόριον καὶ ἡ σπουδὴ τῆς Ἰατρικῆς ἦσαν τότε τὸ καταφύγιον καὶ ἡ ἀμείβουσα ἐνασχόλησις τοῦ Ἕλληνος.) Ὁ πατἠρ Ζαλοκώστας, μόλις ἐννεαετῆ ἔχων τὸν υἱόν του Γεώργιον, ἀνεχώρησεν ἐκ τῆς Ἠπείρου εἰς Λιβόρνον τῆς Ἰταλίας, διά τε τὰν ἀσφαλῆ διάθεσιν τῶν ἐκ τοῦ ἐμπορίου κερδῶν καὶ διὰ τὴν ἐλευθέραν καὶ δυνατὴν ἐκπαίδευσιν τοῦ υἱοῦ του, εἰς ὃν παρετήρησε νοῦν καὶ διάθεσιν πρὸς τελειοτέραν ἀνάπτυξιν. Ἐν τῇ Ἰταλίᾳ λοιπὸν ὁ Γεώργιος Ζαλοκώστας ἐσπούδασε τὴν Ἑλληνικὴν καὶ Ἰταλικὴν γλῶσσαν· ἐν τῇ μεγάλῃ λοιπὸν Ἑλλάδι ὁ Ζαλοκώστας ἐβυθίσθη εἰς τὰ νάματα τῆς Ἐλληνικῆς καὶ Ἰταλικῆς ποιήσεως· ἔκτοτε δὲ, ζωογονηθεῖσα ἡ φαντασία του Ἠπειρὡτου, ἤρξατο καὶ τὴν δούλην Μεγάλην Ἑλλάδα νὰ φαντάζηται.
Ὅτε δὲ τὸ σωτήριον 1821 ἔτος ἀνέτειλε καὶ ἐσήμανε τὴν ἀνάστασιν τῆς ταφείσης πατρίδος τοῦ ποιητοῦ μας, ἔτρεξε καὶ ὁ Γεώργιος Ζαλοκώστας μετὰ τοῦ πατρός του καὶ τοῦ πρεσβυτέρου ἀδελφοῦ του εἰς Μεσολόγγιον, ὅπερ προώρισταο παρὰ τῆς θείας Προνοίας ὁλοκαύτωμα εἰς τὸν βωμὸν τῆς Πατρίδος. . . Οἱ τρεῖς δὲ τότε Ζαλοκῶσται συνεταξείδευσαν μετὰ τοῦ Ἀλεξἁνδρου Μαυροκορδάτου, διότι τὸ δίκτυον τῆς Φιλικῆς ἑταιρίας σκοπίμως ἐπὶ τὸ αὐτὸ ἔσυρε τήν ἐθνικἠν λείαν. Οἱ τρεῖς τότε Ζαλοκῶσται διευθύνθησαν
