Αυτή η σελίδα δεν έχει ελεγχθεί ακόμη για πιθανά λάθη.
Ο ΦΩΤΟΣ ΚΑΙ Η ΦΡΟΣΩ.
(ΕΠΕΙΣΟΔΙΟΝ ΤΟΥ 1821 ΚΑΙ 1822.)
A΄.
Ἀγεράκι λεπτὸ, μυρωμἐνο
Μὲ τῶν δένδρων τὰ φύλλα μαλλόνει,
Χαιρετᾄ τὴν αὐγοῦλα τὸ ἀηδόνι,
Στὴν πυκνάδα τοῦ δάσους χωμἐνο.
Καιρὸς εἶναι ποῦ άνθίζουν οἱ κῆποι·
Μιὰ παρθένα μὲς τἄσπρα νδυμἐνη,
Εἰς τὸ ῥέμμα σιγὰ κατεβαίνει...
Τί μονάχη ζητεῖ, τί τῆς λείπει;
Μήπως ξεύρει καὶ αὐτὴ τί ζητάει; .
Θολὴν ἔχει στὰ μάτια της σκέπη,
Μέσα εἰς τἄνθη, χωρὶς νὰ τὴν βλέπῃ,
Πεταλοῦδα χρυσῆ κυνηγάει.
Στὴν καρδιά της κρυφὰ μουρμουρίζει
Μιὰ φωνή... τἰ τῆς λἐει δὲν τὸ ξέρει,
Κ’ εἶναι ὁ νοῦς της ὡσὰν περιστέρι,
Ποῦ σὲ θὀλους σπηλῃὰς τριγυρίζει.
