Πρὸς Β: τῶν εἰρημένων κεῖται τὸ Ἀρχιπέλαγος τῶν Μαριανῶν ἢ Λαρόνων νήσων· πρὸς Ἀν: δὲ τὸ Ἀρχιπέλαγος τῶν Μουλγραυῶν. Καὶ τῶν δύο δὲ τούτων αἱ νῆσοι κεῖνται κατὰ σειρὰν ἐκτεινομένην ἀπὸ Β: πρὸς Μ: κατοικούμεναι ὑπὸ λαῶν ἀρκετὰ ἡμέρων καὶ φιλοτέχνων, κατασκευαζόντων κομψὰς πιρόγας, βέλη καὶ ἀκόντια ἐπιτηδείως· ἀγνοοῦσι δ’ ὅλως τὴν χρῆσιν τῶν μετάλλων.
Τὸ Ἀρκιπέλαγος τῶν Σανδουΐχων, (ἢ Σανδουϊχικαὶ νῆσοι) τὸ ἀνατολικώτατον πάντων, πρὸς τὸ τροπικὸν τοῦ Καρκίνου, σύγκειται ἀπὸ 11 νήσους, ἐξ ὧν 5 εἰσίν αἱ μεγάλαι, καὶ ἡ μεταξὺ τούτων καλουμένη Χαουαία εἶναι ἡ μεγίστη τῶν τῆς Πολυνησίας, ἔχουσα καὶ ὄρος 800 πόδας ὑψηλότερον ἀπὸ τὸ τοῦ Μοντεβλάγκου (144) καὶ ἄλλο ἡφαίστειον, τοῦ ὁποίου ὁ κρατὴρ ἔχει βάθος 600 μ. εἰς αὐτὴν δὲ τὴν νῆσον ἐφονεύθη ὁ περίβλεπτος θαλασσοπόρος Κοῦκκος κατὰ τὸ 1779. Αἱ νῆσοι τῶν Σανδουΐχων ἔχουσι κλίμα τερπνὸν καὶ γῆν εὔφορον, παράγουσαι ὅλα τὰ τῶν Μ: τόπων ὀπωρικὰ, καὶ ὅλα τὰ τῶν ἀποικιῶν προϊόντα· καὶ οἱ κάτοικοι δὲ αὐτῶν ὑπάρχουσι νῦν ἱκανῶς πολιτισμένοι καὶ δραστήριοι, πρὸ ὀλίγων ἐτῶν κατηχηθέντες εἰς τὴν χριστιανικὴν θρησκείαν ὑπὸ Ἄγγλων καὶ Ἀμερικανῶν Ἱεραποστόλων. Ἔχουσι δὲ τακτικὴν Κυβέρνησιν Μοναρχικὴν, σχολεῖα δημόσια, ἐμπόριον ἐκτεταμένον καὶ λιμένας ἀξιολόγους (πληθ: 500 χιλ.).
562. Αἰ δὲ πρὸς Μεσημ: τοῦ Ἰσημερινοῦ νῆσοι (γινομένης ἀρχῆς ἀπ’ Ἀν: εἶναι· — αἱ Μαρκεσίαι, συνηρεφεῖς καὶ εὔκρατοι, κατεχόμεναι νῦν ὑπὸ τῶν Γάλλων (πληθ: 150 χιλ:). Αἰ αὐταὶ λέγονται καὶ Μενδάναι ἀπὸ τοῦ ἀνακαλύψαντος αὐτὰς κατὰ τὸν ις′. αἰῶνα. — Πρὸς Μ. τὸ κινδυνῶδες ἀρχιπέλαγος, γεμάτον ἀπὸ μικρὰς νήσους περικυκλωμένας ἀπὸ ὑφάλους ἐκ κοραλίων. Αἰ αὐταὶ λέγονται καὶ τοῦ Πομοτοῦ καὶ ἐπίπεδοι νῆσοι, καὶ χαμηλαί, αἱ πλεῖσται οὖσαι ἔρημοι. — Πρὸς Μ: αἱ ἑταιρικαί νῆσοι ἤ αἱ τῆς Ἑταιρίας, 60-70 τὸν ἀριθμὸν, ἐκ τῶν ὁποίων πρώτη εἶναι ἡ Ταΐτη, (καὶ Ὀ-Ταΐτη) ἡ περιφημοτάτη τῆς Πολυνησίας διὰ τὸ ἥμερον ἦθος καὶ τὴν φιλοτεχνίαν τῶν κατοίκων της, οἵτινες ἀπὸ τοῦ 1815 ἐδέχθησαν τὸν χριστιανισμόν. Εἷς ἰσθμὸς στενὸς τὴν διαιρεῖ εἰς δύο χερσοννήσους ἀξιοθεάτους διὰ τὴν εὐφορίαν τῆς γῆς αὐτῶν, φερούσης ὅλα τὰ εἴδη τῶν προϊόντων τῆς Πολυνησίας ἀφθονώτατα καὶ κάλλιστα· ὅθεν καὶ ἡ Ταΐτη ἐπωνομάσθη ἡ Βασιλὶς τῆς Ὠκεανίας. Οἱ Γάλλοι κατεστάθησαν εἰς τὴν Ὀταΐτην κατὰ τὸ 1842, ὡς προστάται ἀναγνωρισθέντες ὑπὸ τῆς Βασιλίσσης τῶν κα-
