Ἄλλη πόλις, Ἐγγορνοῦ λεγομένη, εἷναι ἡ πολυανθρωτέρα τῆς χώρας ὑπὸ 30 χιλ: κατοικουμένη.
Εἰς δὲ τὰ Ἀν: μέρη τοῦ Σουδὰν κεῖνται τὸ Δαρφοῦρον καὶ τὸ Κορδόφανον (ἢ ὀρθότερον Κορδίφαλον). Καὶ τὰ δύο ταῦτα Κράτη σύγκεινται ἀπὸ Αὐάσεις διεσπαρμένας ἐν τῷ μέσῳ ἀμμωδῶν ἐρήμων. Τὸ Δαρφοῦρον διοικεῖται ὑπὸ ἑνὸς Σουλτάνου, ἔχον πρωτ: πρότερον τὴν Κόββην, νῦν δὲ τὴν Τανδελτὴν, καὶ ἱκανὸν ἐμπόριον, μάλιστα ἀνδραπόδων, μετὰ τῆς Αἰγύπτου. Τὸ δὲ Κορδίφαλον ἀνεγνώριζε τὴν κυριαρχίαν τοῦ Σουλτάνου τοῦ Δαρφούρου μέχρι τοῦ 1820, ὅτε κυριευθὲν ὑπὸ τοῦ Μεχμὲτ-Ἀλῆ, ἔμεινεν ἔκτοτε εἰς τὴν κυριότητα τοῦ Ἀντιβασιλέως τῆς Αἰγύπτου. Ἡ ἄλλοτε πρωτ: αὐτοῦ ἐλέγετο Ἰβεΐτη, κατερειπωμένη νῦν οὖσα.
Οἱ κάτοικοι τῆς Νιγρητίας εἶναι διάφοροι φυλαὶ Αἰθιόπων καί Ἀράβων, μεταξὺ τῶν ὁποίων εὑρίσκονταί τινες λαοὶ μᾶλλον προχωρημένοι εἰς τὰ τοῦ πολιτικοῦ βίου ἐπιτηδεύματα, καὶ φιλοτεχνώτεροι τῶν κατοικούντων τὰ παράλια Αἰθιόπων. Τὸ ἔθνος τῶν λεγομένων Φελλατάχων ἢ Φελλάνων (τῶν αὐτῶν καὶ Φελλάχων ἢ Πούλων) φαίνεται τὸ ἐπικρατέστερον, τὸ νοημονέστερον, τὸ φιλοτεχνώτερον, καὶ μαχιμώτερον τῶν εἰς τὰ Μεσόγεια τῆς Ἀφρικῆς, ἀπὸ πλησίον τῶν παραλίων τοῦ Ὠκεανοῦ μέχρι τῶν ὁρίων τοῦ Δαρφούρου ἐκτεινόμενον, καὶ πανταχοῦ λαλοῦν τὴν αὐτὴν γλῶσσαν. Εἶναι δ’ ἔθνος ἰδιαιτέρας φυλῆς Αἰθιοπικῆς, διακρινόμενον καὶ ἐκ τοῦ χρώματος καὶ ἐκ τῶν χαρακτήρων τοῦ προσώπου, καὶ μηδέποτε ἐπιμιγνυόμενον μὲ τὰς λοιπὰς Αἰθιοπικὰς φυλάς. Ὑπέταξε δὲ μέγα μέρος τῆς Τακρουρίας, καὶ νῦν αὐτὸ συνιστᾷ ἰδίως τὸ ἰσχυρότατον βασίλειον τῆς Σακατοῦς. Τὰ δημόσια σχολεῖα αὐτοῦ εἶναι ὀνομαστὰ ἐν τῇ Ἀφρικῇ, καθὼς καὶ τὰ φιλοτεχνήματα εἰς ὑφάσματα καὶ εἰς κοσμήματα ἐκ χρυσοῦ καὶ ἀργύρου. Καὶ οἱ τοῦ βασιλείου τῆς Τεμβουκτοῦς εἶναι ἐπίσης φιλότεχνοι, νοήμονες, εὐπρόσιτοι καὶ καθάριοι, γνωρίζοντες ὅλοι τὸ ἀναγινώσκειν, καὶ ἀπὸ στήθους μανθάνοντες τὸ Κοράνιον, ὄντες τῆς Μωαμεθανικῆς θρησκείας ὀπαδοί· αἱ δὲ γυναῖκες τῶν πλουσίων, ἐκτὸς τῶν ἐνωτίων καὶ παριδεραίων κοσμημάτων ποταπῶν ἐξ ὑέλου, φέρουσι καὶ ψέλλια ἀργυρᾶ ἢ ἐκ σιδήρου περιηργυρωμένου, οὐ μόνον εἰς τοὺς βραχίονας, ἀλλὰ καὶ περὶ τὰ σφυρὰ (ἀστραγάλους) τῶν ποδῶν, καὶ ἕνα κρίκον εἰς τὸν χόνδρον τῆς ῥινός. Οὗτοι δὲ κατάγονται ἐξ ἄλλου ἔθνους Αἰθιοπικοῦ, λεγομένου τῶν Κισσαύρων. Ἄλλοι λαοὶ, καὶ μάλιστα οἱ κατοικοῦντες, τοὺς ὀρεινοὺς καὶ τοὺς περὶ τὰς ἐρήμους τόπους, εἰσὶ βάρβαροι καὶ σκληροὶ ἐκ λῃστείας καὶ ἁρπαγῆς ζῶντες. Ὁ δὲ τόπος εἷνε εἰς ὑπερβολὴν θερμὸς καὶ ὁ καιρὸς τῆς ἀνομβρίας ἐπικρατεῖ ὀκτὼ σχεδὸν μῆνας. Τότε ὁ τόπος ὁ μὴ διαῤῥεόμενος ὑπὸ τῶν ποταμῶν εἶναι κατάξηρος· ἀπὸ δὲ τὰ μέσα Ἰουνίου, ὅτε ἄρχεται ἡ ὥρα τῶν περιοδικῶν ὑετῶν, μόναι αἱ ἀμμώδεις ἔρημοι αἱ πρὸς Β: καὶ Ἀν: μετὰ τῶν τῆς Σαχάρας καὶ Νουβίας συνεχόμεναι, μένουσι ξηραὶ καὶ ἄγονοι. Ἔχει δὲ δάση ἐκτεταμένα, καὶ δένδρα ἴδια, οἷον τὸ λεγόμενον βουτυρόδενδρον, τὸ τζούλδι ἀπὸ τὸν καρπὸν τοῦ ὁποίου ἐξάγεται ἓν ἰατρικὸν ἔλαιον, ἓν εἶδος φοινίκων, τῶν ὁποίων τὸ ξύλον εἶναι σκληρότατον, καὶ ἀκακίας κομμεοφόρους, καὶ ἔβενον, καὶ βανάνας κλπ. Παράγει δὲ καὶ ὀρύζιον, πατάτας, ὄσπρια, παμβάκιον, λινάριον, καὶ ἰνδικόν· ἔχει δὲ καὶ σίδηρον ἐξορυσσόμενον, καὶ χρυσὸν, συναγόμενον εἰς ψήγματα, καὶ ὅλα τὰ κατοικίδια ζῶα, καθὼς καὶ τὰ θηρία τῆς Ἀφρικῆς, οἷον λέοντας, λεοπαρδάλεις, ἐλέφαντας, καμηλοπαρδάλεις, ἱπποποτάμους, κροκοδείλους, ὄφεις, σκορπίους, καὶ ἀλλά παντοῖα δάκετα, καὶ ἀκρίδες.—Πληθ. 20 ἑκατομ: θρησκεία ἡ Μωαμεθανικὴ, καὶ ὁ Φετισισμὸς, πρεσβευόμενος ὑπὸ φυλῶν εἰσέτι ἀγρίων.
