Περὶ τοῦ ἀνδρὸς τούτου, ὁ Παναγ. Γιατράκος ὁ τότε ἀρχηγὸς τῆς ἐπαρχίας Μιστρᾶ, ἔκαμε πρότασιν εἰς τὴν Πελοποννησιακὴν Γερουσίαν, νὰ τὸν δεχθοῦν ὡς γερουσιαστὴν, ἀντὶ τοῦ ἐπισκόπου Βρεσθένης, διότι τὸν ἀρχιερέα τοῦτον εἶχον οἱ Τοῦρκοι τοῦ Ναυπλίου ζητήσει ὡς ὅμηρον διὰ τὴν ἐκτέλεσιν τῆς περὶ παραδόσεώς των συνθήκης, ἥτις ἐματαιώθη ἕνεκα τῆς εἰσβολῆς τοῦ Δράμαλη, καὶ ἔμεινεν ἔκτοτε ὁ ἐπίσκοπος οὗτος ὅμηρος μέχρι τῆς παραδόσεως τοῦ Ναυπλίου. Ἡ Γερουσία ἐδέχθη τὴν πρότασιν τοῦ Γιατράκου, ὅστις μάλιστα καὶ παρεπονεῖτο, ὅτι τοῦ Κολοκοτρώνη τὴν αἴτησιν ἐδέχθη ἡ Γερουσία τοῦ νὰ γείνῃ γερουσιαστὴς ἄλλος ἀντὶ τοῦ Ζαφειροπούλου λιποτάκτου, καὶ οὕτως ὁ Κοκοράκης ἐγένετο γερουσιαστής. Ἐν τούτοις πολὺ ὡφέλησεν, ὡς τοιοῦτος, καὶ ἐδείχθη καλὸς πολιτικὸς ἔχων πολλὴν καὶ ἄδολον φιλοπατρίαν.
 |
 |
 |
 |
|
|
|
Οὗτος ἐπὶ τῆς εἰσβολῆς τοῦ Δράμαλη ὡς γερουσιαστὴς πολὺ ὠφέλησε. Κατὰ τὰς ἀρχὰς δὲ τῆς ἐπαναστάσεως ἡ οἰκογένεια αὕτη τῶν Καλογεράδων ἐδαπάνησε ἐξ ἰδίων εἰς τὴν πολιορκίαν τοῦ ἐκεῖ φρουρίου,
