Οὗτος ὑπηρέτησε στρατιωτικῶς καὶ πολιτικῶς, ὡς πληρεξούσιος πάντοτε τῶν Ἐθνοσυνελεύσεων καὶ βουλευτής.
Οὗτος ἐχρησίμευσε πρὸ τῆς ἐπαναστάσεως μετερχόμενος τὸν διδάσκαλον ἐντὸς τῆς πατρίδος του Πύργου καὶ ἐργαζόμενος ὑπὲρ τῆς Φιλικῆς Ἑταιρίας. Πολλοὺς μαθητὰς ὠφέλησεν εἰς τὰ ἑλληνικὰ γράμματα. Ἐπειδὴ ὅμως ἐδίδασκεν αὐτοὺς καὶ τὰ πολεμικὰ, καὶ τὰς κινήσεις τὰς στρατιωτικὰς, καὶ ὡμίλει εἰς αὐτοὺς περὶ ἐλευθερίας, ἤλλαξε δὲ καὶ τὰ ὀνόματα τῶν μαθητῶν του, μετονομάσας τὸν μὲν Κωνσταντῆ, Σόλωνα, τὸν Δημήτριον, Θαλῆν, καὶ ἄλλους μὲ ἄλλα ἀρχαίων μεγάλων ἀνδρῶν ὀνόματα, οἱ Τοῦρκοι καὶ οἱ ἀγάδες τοῦ τόπου του, βλέποντες καὶ ἀκούοντες τὰ τοιαῦτα, ἠθέλησαν νὰ τὸν κακοποιήσουν, καὶ ἐπὶ τέλους τὸν ἐφυγάδευσαν. Μετὰ δὲ ταῦτα ἐλθούσης τῆς ἐπαναστάσεως ἐπῆρε καὶ αὐτὸς τὰ ὅπλα, ὡς καὶ οἱ λοιποὶ τοῦ τόπου του, καὶ εὑρέθη εἰς πολλὰς μάχας ὡς στρατιωτικός. Ἀλλὰ καὶ ὡς πολιτικὸς ὑπηρέτησε, καὶ μάλιστα ἐπὶ τῆς Κυβερνήσεως τοῦ Κουντουργιώτη διωρίσθη μέλος μιᾶς ἐπιτροπῆς τότε τῆς Πελοποννήσου, καθήμενος εἰς Τριπολιτσᾶν καὶ προμηθεύων τὰ ἀναγκαῖα εἰς τὸν πόλεμον. Ἐλθόντος δὲ τοῦ Ἰμβραὴμ, ἔφυγεν ἀπὸ τὴν Τριπολιτσᾶν, καὶ ὑπηρέτησε καὶ εἰς ἄλλας πολιτικὰς ὑπηρεσίας.
