Οὗτος ὁ πασίγνωστος ἡγούμενος τῆς μονῆς τῶν Νεζερῶν, εἶναι εἷς τῶν παληκαράδων, τὰ δὲ στρατιωτικά του κατορθώματα ὁμολογοῦνται καὶ λέγονται ἕως τῆς σήμερον. Ὑπῆγεν εἰς τὸ Μεσολόγγι μετὰ τοῦ Ἀνδρέα Ζαΐμη καὶ ἐκεῖ ἀφῆκεν ὄνομα γενναίου πολεμιστοῦ, καὶ θὰ ἱστοροῦνται καὶ δὲν θὰ λησμονοῦται ὅσα ἔκαμεν εἰς τοὺς ἐκεῖ πολέμους, καθὼς καὶ εἰς τὴν πολιορκίαν τῶν Πατρῶν. Μετὰ δὲ τὴν ἐπιστροφήν του ἀπὸ τὸ Μεσολόγγι ὑπῆγεν εἰς τὴν Ἀκράταν καθὼς ἦτο μὲ ὅλους τοὺς στρατιώτας τοῦ τμήματος τῶν Νεζερῶν, ὅσοι τότε ἦσαν ὑπὸ τὰς διαταγὰς τοῦ Ἀ. Ζαΐμη, καὶ ἐπολέμησαν τὰ λείψανα τοῦ στρατοῦ τοῦ Δράμαλη. Αἱ δὲ ἐπαρχίαι τῶν Πατρῶν καὶ τῶν Καλαβρύτων λέγουσιν ὡσὰν τὸν Νικηφόρον ἀπὸ τὰ Νεζερά.
Οὗτος ὁ μεγαλόψυχος μοναχός, καὶ ἡγούμενος τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Φονιά, τί δὲν ἔκαμεν εἰς τὰς ἀρχὰς τῆς ἐπαναστάσεως καὶ ὄχι μόνον αὐτός, ἀλλὰ καὶ ὁ ἀδελφός του Συμεὼν, ὅστις παρηκολούθει τὸν στρατηγὸν Νικήταν πάντοτε. Οἱ δὲ λοιποὶ πατέρες τῆς Μονῆς ἔτρεχαν εἰς τὰ στρατόπεδα, καὶ ἔστελλον τροφὰς καὶ τὰ ἄλλα χρήσιμα εἰς τοὺς στρατιώτας.
Εἰς ταύτην τὴν μονὴν ἐφυλάττετο ἀπὸ τοὺς προὔχοντας τῆς Πελοποννήσου καὶ ὁ ἀτρόμητος Ἀντ. Οἰκονόμου Ὑδραῖος, καὶ ἀπὸ αὐτὴν ἀναχωρήσας ἤρχετο εἰς
