Τούρκων πρὸ τῆς 25 Μαρτίου. Μάλιστα δὲ ὁ Ν. Χριστοδούλου ἢ Σολιώτης καὶ πρὸ τούτου ἄλλοι Ἕλληνες ἀλλοῦ ὅπως εὑρέθησαν ἔκαμον ἀρχὴν νὰ σκοτώνουν Τούρκους, χωρὶς νὰ ζητήσουν περὶ τούτου ἄδειαν, διότι ὅλοι οἱ Ἕλληνες εἶχον μεθύσει ἀπὸ τὸ αἴσθημα τῆς ἐλευθερίας καὶ τοῦ ἐθνισμοῦ, καὶ ἐπειδὴ δὲν εἶχον ἄλλον ἀνώτερον, εἰμὴ μόνον τὸν Θεὸν καὶ τὸ αἴσθημα, δὲν ἐσυλλογίσθησαν πλέον νὰ ἔχουν μεσίτας μεταξὺ αὐτῶν καὶ τοῦ δεσπότου τῆς δουλείας των, ἀφοῦ μάλιστα ἀπεφάσισαν νὰ τὸν σκοτώσουν. Ἐδῶ δὲ ἀπεδείχθη ἐσφαλμένος ὁ συλλογισμὸς τῶν προκρίτων καὶ τῶν ἀρχιερέων, οἵτινες ἐπροσπάθουν νὰ γελάσουν τοὺς Τούρκους, καὶ ἐφρόνουν ὅτι ἐδύναντο νὰ χρειασθοῦν πάλιν διὰ νὰ μεσιτεύσουν ὑπὲρ τοῦ Ῥαγιᾶ, διότι τὸ πρᾶγμα ἔγεινε πλέον πολὺ κοινὸν, ἐπέρασεν εἰς τὸ φυσικὸν καὶ ἀνοργάνιστον αἴσθημα, καὶ ἐγύρισε τὰ ἐπάνω κάτω, καὶ ἰδοὺ πλέον ὅτι ἄρχονται νέα πράγματα. Ἀλλ’ οἱ διερμηνεῖς τοῦ λαοῦ οἱ πρόκριτοι δὲν εἶχον ἐννοήσει καλῶς τὴν λέξιν Ἐπανάστασιν, καὶ τὸ αὐτόματον, ἀλλ’ ἐβάδιζαν εἰς τὸ ἀκλόνητον καὶ ἐγύρευαν νὰ μάθουν τὴν ἄκραν, ἤτοι τὴν Γενικὴν ἀρχὴν τὴν ἀόρατον, καὶ τὸ ἀνεξήγητον, ἐνῷ τὸ εὐεξήγητον τὸ εἶχον εἰς τὴν κεφαλήν των, καὶ ὅμως τὸ ἐζήτουν ἔξωθεν, ἀλλὰ κανεὶς τότε δὲν εὑρέθη νὰ τὸ ὁμολογήσῃ εἰς τοὺς ἄλλους, ὅτι τὸ ἀόρατον τοῦτο καὶ ἡ Γενικὴ ἀρχὴ ἦτο τὸ αἴσθημα, καὶ τὸ ὅπλον εἰς τὰς χεῖρας.
