στασις τῆς Πελοποννήσου. Συγχρόνως δὲ τότε ὁ Σουλτάνος ἐφόνευσε καὶ τὸν αὐτάδελφόν του Κωνσταντῖνον, τὸν γαμβρόν του Σκαναβῆν καὶ πολλοὺς ἄλλους τῆς αὐτῆς οἰκογενείας, οἱ δὲ ἀπομείναντες κατέφυγον εἰς τὴν πατρίδα των, καὶ εὗρον ὑποδοχὴν ὡσὰν Μωραΐται ὅπου ἦσαν.
Ὁ μακαρίτης Παπαρρηγόπουλος ἔχαιρε μεγάλην ὑπόληψιν εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν. Ἦτο γνωστὸς εἰς ὅλους, καὶ ἰδίως εἰς τοὺς κατὰ καιροὺς πρέσβεις τῶν Γάλλων· ἐγάλλιζε δὲ, ὡς λέγουν σήμερον, ἤτοι ἐφρόνει τὰ τῶν Γάλλων. Οἱ δὲ συμπατριῶταί του Βυτινιῶται, καὶ οἱ λοιποὶ συνεπαρχιῶταὶ του εὕρισκον πολλὴν ὑπεράσπισιν πλησίον του, κατόπιν δὲ καὶ οἱ λοιποὶ Μωραΐται, οἱ μεταβαίνοντες εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν. Τὸν ἔλεγον δὲ Κόνσολαν τῶν Μωραϊτῶν, διότι ὅποιος ἔχανεν ἐκεῖ Μωραΐτην, ἐκεῖ θὰ τὸν εὕρισκεν.
Ἡ Βυτίνα εἶχε καὶ τὸν γνωστὸν Κορίνθου Κύριλλον καὶ ἄλλους πολλούς· εἶχε καὶ τὸ Ἑλληνικὸν σχολεῖον, τοῦ ὁποίου οἱ διδάσκαλοι Παρθένιος καὶ Δανιὴλ, οἱ δύω οὗτοι ἐνάρετοι ἄνδρες, ἀνέδειξαν πολλοὺς μαθητὰς πρὸ τῆς ἐπαναστάσεως, καὶ διὰ τοῦτο πολὺ εἰς τὴν πατρίδα ἐχρησίμευσαν.
Οὗτος ἦτον ἕνας τῶν πολυμαθεστάτων Ἑλλήνων, διότι κατ’ ἀρχὰς ἐμαθήτευσεν εἰς τὴν σχολὴν τῆς πατρίδος του Βυτίνας, ἔπειτα μετέβη εἰς Παρισίους ὅπου ἐτελειοποίησε τὰς σπουδάς του καὶ ἐγένετο κάτοχος
