Οὗτος ἐπανελθὼν ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολιν μετὰ τοῦ ἀδελφοῦ του Δημήτρη, ὑπῆγεν εἰς τὰ Μαγούλιανα τῆς Γόρτυνος, ὅπου ἔμεινε πολεμῶν μὲ τοὺς Καρυτινοὺς εἰς τὴν πολιορκίαν τῆς Τριπολιτσᾶς. Μετὰ δὲ τὴν ἅλωσιν τῆς πόλεως ὑπῆγεν εἰς τὰ Κοντοβούνια τῆς πατρίδος του, ὅπου ἔγεινε καπετάνιος ἐπίσημος καὶ γνωστὸς διὰ τὴν παληκαριάν του εἰς τοὺς πολέμους. Ἐφυλακίσθη καὶ οὗτος ὡς καὶ οἱ λοιποὶ εἰς Ὕδραν. Ἐπίσης καὶ ὁ ἀδελφός του Δημήτριος ὑπηρέτησε καὶ αὐτὸς ὡς στρατιωτικός.
Ἡ οἰκογένεια αὕτη τοῦ Γρηγοριάδη ὑπῆρξεν ἡ ἐπισημοτάτη, καὶ ἡ μόνη κατὰ τὴν ἐπαρχίαν ταύτην. Πολλὰς δὲ θυσίας προσέφερε εἰς τὸν ἱερὸν ἀγῶνα. Ὑπηρέτησε δὲ στρατιωτικῶς καὶ πολιτικῶς. Μάλιστα δὲ ὁ ἴδιος Ἀθανάσιος ἐξεστράτευεν ὅπου ἦτον ἀνάγκη, διότι εἶχε μεγάλην δύναμιν εἰς τὴν Ἐπαρχίαν ὡς ἐκ τῆς μεγάλης γενεᾶς του, διότι θεῖον μὲν εἶχε τὸν ἀρχιερέα Μεθώνης Γρηγόριον, εἶχε δὲ καὶ πολλοὺς ἄλλους συγγενεῖς. Ὅσοι δὲ τότε εἶχον συγγενεῖς πολλοὺς εἶχον μεγάλην δύναμιν εἰς τοὺς πολέμους, διότι ἐβοηθοῦντο ἀναμεταξύ των. Ὁ Ἀθανάσιος ἐδείχθη πάντοτε πρόθυμος καὶ κατὰ τὴν πολιορκίαν τοῦ Νεοκάστρου καὶ ἀλλαχοῦ ὅπου ἐξεστράτευσεν. Ὑπῆρξε καὶ πληρε-
