Ἡ μεταβολὴ αὕτη, καὶ ἡ πρὸ ὀλίγου συμβᾶσα τῶν γονέων του ἀποβίωσις, παρεκίνησαν τὸν φιλόσοφον Κοραῆν νὰ διαμείνῃ εἰς τοὺς Παρισίους, ὅπου, χορηγούμενος ἀπὸ ὅλα τὰ πρόσφορα μέσα, νὰ ἐκτελῇ τὸν ἐνάρετον αὐτοῦ σκοπὸν, τῶν ὁμογενῶν του τὸν φωτισμόν.
Τῆς ἐκτελέσεως ταύτης μόνον προσφυὲς μέσον ἔκρινεν ὁ σοφὸς Κοραῆς τῶν Ἑλληνικῶν συγγραφέων τὴν ἔκδοσιν, μὲ σημειώσεις ἑλληνικὰς, καὶ μὲ μακρὰ προλεγόμενα εἰς τὴν νέαν Ἑλληνικὴν, διὰ νὰ ἀναγινώσκονται, ὄχι μόνον ἀπὸ τοὺς σπουδαστὰς τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τοὺς ἰδιώτας.
Πρὶν ὅμως ἐγχειρισθῇ τὸ λαμπρὸν τοῦτο ἔργον, ἔπρεπε νὰ ἐκτελέσῃ ὅλων τῶν ἐν Μονπελλιὲρ διδασκάλων του, καὶ ἐξαιρέτως τῶν ῥηθέντων Broussonet, Grimaud καὶ Chaptal, τὴν παράκλησιν.
Αὕτη ἦτο νὰ ἐκδώσῃ μὲ τὴν Γαλλικὴν μετάφρασιν τοῦ Ἱπποκράτους τὸ θαυμαστὸν σύγγραμμα, Περὶ ἀέρων, ὑδάτων, καὶ τόπων.
4. Τὸ ἐξέδωκε, κατὰ τὸ 1800 ἔτος, μὲ μακρὰ προλεγόμενα καὶ σημειώσεις Γαλλικάς.
Διὰ τὸ θαυμαστὸν τοῦτο πόνημα ἔλαβεν ὁ Κοραῆς μεγίστην φήμην εἰς ὅλην τὴν φωτισμένην Εὐρώπην· καὶ ἐδέχθη τὴν δεκαετῆ ἀμοιβὴν ἀπὸ τὰς ἰδίας χεῖρας τοῦ Ναπολέοντος, ἐπὶ θρόνου καθημένου, καὶ περικυκλωμένου ἀπὸ ὅλους τοὺς αὐλικοὺς, ἀπὸ τοὺς προφέσορας τοῦ Πανεπιστημίου, ἀπὸ ὅλας τὰς ἀρχὰς καὶ ἐξουσίας, καὶ ἀπὸ τοὺς διαφόρους πρέσβεις τῶν βασιλέων.
5. Προλαβόντως (1799.) εἶχεν ἐκδόσειν τοὺς χαρακτῆρας
