ρας, τοὺς δὲ ὄνυχας πεποικιλμένους δι’ ἀργύρου. Καὶ ὅτε αἱ ἀκτῖνες τῆς σελήνης ἔπιπτον διὰ μέσου τῶν κλάδων τῶν ἐλατῶν ἐπὶ τῶν κρανῶν, τῶν ξιφῶν καὶ τῶν ἀσπίδων τῶν ἀνηρτημένων ἐπὶ τῶν τοιχῶν ἔλαμπον ταῦτα ὡς ἀστέρες, καὶ ὁ πολεμιστὴς ἐξιστόρει εἰς τοὺς φίλους του τὰ ἀνδραγαθήματά του καὶ τὰ τοῦ πατρός του Βίκινγ, τὰς μέχρι τῆς Λευκῆς θαλάσσης ἐκδρομάς των καὶ τοὺς ἀπειραρίθμους κινδύνους, οὓς διέτρεξαν, Ὁ οἶκός του ἦτο ἀφθόνως ἐφωδιασμένος ἐξ ὅλων τῶν ἀναγκαίων τῷ βίῳ· ὁ οἰνὼν καὶ ὁ σιτοβολὼν περιεῖχον ζωοτροφίας καὶ οἶνον ἐν ἀφθονία. Ἐκτὸς δὲ τούτων καὶ κοσμήματα πολύτιμα, λάφυρα ἡττηθέντων ἐχθρῶν· ἰδίως δὲ τρία ἦσαν τὰ τιμαλφέστερα πάντων. Ξῖφος χρησιμεῦσαν εἰς ἀπολύτρωσιν ἡγεμονόπαιδος αἰχμαλώτου φρικώδους τέρατος ἦν τὸ πρῶτον· ἐκαλεῖτο Ἀγκορβαδὲλ καὶ μετέβαινε κληρονομικῶς ἀπὸ πατρὸς εἰς υἱόν. Μετ’ αὐτὸ διάχρυσον ψέλλιον μετὰ γλυφῶν αἵτινες παρίστανον τὰς κατοικίας τῶν σκανδιναυϊκῶν θεοτήτων. Ληστής τις ἥρπασέ ποτε τὸ ψέλλιον, τοῦτο ἐν τῇ νεότητι τοῦ Θόρστεν· κατ’ αὐτοῦ ἐξῆλθον ὁ φίλος του Βήλη καὶ αὐτὸς καὶ ἀνεκτήσαντο τὸν θησαυρόν. Τὴν αὐτὴν ἡμέραν ὁ Θόρστεν ἐν ζοφερῷ σπηλαίῳ ἐπολέμησε κατ’ ἐχθροῦ ἀοράτου ὅστις κατόπιν εὑρέθη ὅτι ἦτο αὐτὸς ὁ θάνατος· ἦτο ἡ πρώτη καὶ μόνη φορὰ αὕτη ἐν τῇ ζωῇ του, καθ’ ἣν ἐτρόμαξεν ὁ Θόρστεν.
Ὅποιος τὴν Ὕδρα εἶπε ξερὴ, τὴν Ὕδρα δὲν ἠξέρει.
Ἔχει δενδρὶ μὲ τὸν ἀνθὸ χειμῶνα καλοκαῖρι
βρυσούλαις μὲ κρύα νερὰ καὶ μυγδαλιαῖς ἀκόμα
λὲς κι’ εἶναι τόσαις ὤμορφαις σὲ λουλουδένιο στρῶμα.
Μὰ ἕνα μ’ ἀποτρέλανε ’ψηλὸ κυπαρισσάκι
σὲ μιὰν αὐλὴ ’περήφανη, σ’ ἕνα περιβολάκι
Ὅπου καὶ νἆσαι φαίνεται, ἀκοῦς τὸ φύσημά του
καὶ τραγουδοῦν κάθε αὐγὴ τὰ τρυφερὰ κλαδιά του.
Κυπαρισσάκι μ’ ὤμορφο! σ’ τὸν ἴσκιό σ’ ἀποκάτου
ὁ ὕπνος ἃς μ’ ἐδρόσιζε μὲ τ’ ἁπαλὰ φτερά του,
στὸν ἴσκιό σ’ ἃς εὐτύχιζα γλυκὰ νὰ ’ξαποστάσω
κι’ ὅλη τὴν γῆ σὲ μιὰ στιγμὴ ὅλη νὰ τὴν ξεχάσω.
Ἐν Ὕδρᾳ, Ἀπρίλιος 1876.
Α. Μωραϊτιδησ
Δηλητηρίασις διὰ τοῦ καπνοῦ.—Σταγὼν νικοτιανῆς τεθεῖσα ἐπὶ τῆς γλώσσης κυνὸς δηλητηριάζει αὐτὸν ἐν ἀκαρεῖ. Τὸ ἑκατοστὸν μέρος γραμμαρίου νικοτιανῆς τεθὲν ὑπὸ τὴν ἐπιδερμίδα κατὰ τὸν βραχίονα ἐπιφέρει ναυτίασιν καὶ λειποθυμίαν. Πέντε ἢ ἓξ σιγάρα ἐκ τῶν κοινῶν ἐμπεριέχουσιν ἓξ ἕως ἑπτὰ γραμμάρια τοῦ δηλητηρίου τούτου, ὅπερ συγκεντρούμενον δύναται νὰ θανατώσῃ τρεῖς ἀνθρώπους. Ἐκ τούτου λοιπὸν οἱ καπνίζοντες ὑπόκεινται εἰς πολλὰς καὶ ποικίλας νόσους. Οἱ ἰατροὶ τῆς Γερμανίας ἀποδίδουσι τὸ ἥμισυ τοῦ θανάτου μεταξὺ τῶν νέων εἰς τὸν καπνόν. Ἡ γαλλικὴ ἀκαδημία τῶν τεχνῶν ἀπαγορεύει τὴν χρῆσιν τοῦ καπνοῦ ἕνεκα τῆς κακῆς ἐπὶ τοῦ νοός ἐπιρροῆς αὐτοῦ, καθότι πολλοὶ ἐκ τοῦ καπνοῦ καταντῶσι δυσπεπτικοὶ, φρενοβλαβεῖς καὶ μανιώδεις. Οἱ πλεῖστοι τῶν αἰφνηδίων θανάτων προέρχονται ἐκ του καπνοῦ.
Ἀριθμοί.—Κατά τὸ 1875 ὁ ἀριθμὸς τῶν ἐξ ὅλων τῶν μερῶν τοῦ κόσμου ἐπισκεφθέντων τὴν Μέκκαν καὶ Μεδίναν προσκυνητῶν ἀνῆλθον εἰς 150,000.
Ὁ ἀριθμὸς οὗτος ὅσῳ ὑπερβολικὸς καὶ ἂν ἦναι δεικνύει οὐδὲν ἧττον ὅτι ὁ ἀριθμὸς τῶν εἰς Μέκκαν προσκυνητῶν ἠλαττώθη. Οἷος ἐν τούτοις θρησκευτικὸς ζῆλος παρὰ τοῖς Μωαμεθανοῖς! Πόσοι τῶν ἐνθέρμων τούτων τοῦ Προφήτου μαθητῶν φθάνουσι θνήσκοντες πρὸ τῶν θυρῶν τῆς Μέκκας μὲ μίαν μόνην εὐχὴν εἰς τὸ στόμα: νὰ τοὺς σύρωσιν ἔτι μέχρι τῆς ἱερᾶς πόλεως!
Ὑπολογίζεται ὅτι ἂν ἕκαστος προσκυνητὴς ἀφίνει τὸ ποσὸν 400 φράγκων φέρουσι κατ’ ἔτος ταῦτα τὸ ποσὸν 60,000,000 φράγκων. Προστιθεμένης δὲ εἰς ταῦτα καὶ τῆς ἀξίας τῶν ἀναθημάτων ἔχομεν ὑλικὸν ποσὸν 72,000,000 φράγκων, εἰσαγομένων κατ’ ἔτος ὑπὸ τῶν προσκυνητῶν εἰς Μέκκαν.
- Ἀξιότιμε κύριε συντάκτα.
Ἐν τῇ ἐν τῷ 5ο φύλλῳ περὶ τῶν, ἀγαθοεργῶν καταστημάτων καταστατικῇ σας ἐν τῇ περὶ ἐλεήμονας ἑταιρίας παραγράφῳ ἐλησμονήσατε φαίνεται νὰ προσθέσητε καὶ 65 ἄλλας χιλιάδας δραχμῶν, ἃς ὁ κ. Βαλασσόπουλος ὑπεχρεώθη νὰ προσθέσῃ εἰς τὸ κεφάλαιον αὐτῆς δι’ ἀποφάσεως τοῦ Α’ ὑπουργοδικείου καὶ αἵτινες προέρχονται ἐκ τοῦ πλειστηριασμοῦ τῶν ἐπισκοπικῶν ἑδρῶν.
Ταῦτα ἐσημείωσα ὑμῖν, στηριζόμενος ἐπὶ τῆς τελευταίας παραγράφου καὶ ἐπί τῆς ἡμετέρας φιλίας. Μεθ’ ὃ μένω πάντοτε ὅλως σὸς
Αριστειδησ Κ…
Ἔλυσαν αὐτὸ οἱ κκ. Κ. Δαμηράλλης, Ν. Λάρδης καὶ Ἀβραὰμ Ι. Κασσώρλας ἐκ Βιτωλίων.
Ἡ γυνὴ ἡ μαλλωτὸς
τίκτει παῖδα ἄμαλλον.
Καὶ ὁ παῖς ὁ ἄμαλλος
τίκτει παῖδα μαλλωτόν.
Δύστηνος εἶχεν ἀδελφὸν ὅστις ἀπέθανεν. Ἀλλ’ ὁ ἀποθανὼν δὲν εἶχεν ἀδελφόν. Τίς ἡ μεταξὺ δυστήνου καὶ ἀδελφοῦ συγγένεια;
