Προς τον Κύριον Λοδοβίκον Στράνη
| Πρὸς τὸν Κύριον Λοδοβίκον Στράνη Συγγραφέας: |
Λίγα γιούλια ἐγὼ σοῦ στέρνω,
Και 'ς τὸ σπίτι σου τὰ σπέρνω,
Εἰς τὸ ὁποῖον ἦλθε ἡ Θεά.
Ὁποῦ ὠνόμασαν Ὑγειά.
Ῥοδοδάχτυλα τὰ χέρια,
Καὶ τὰ μάτια ὡσὰν ἀστέρια·
Ἔχει μάγουλο ὡσὰν μῆλο·
Μὲ χαμόγελο τὸ χεῖλο,
Ὁποῦ δίνει ἕνα φιλί,
Καὶ ξανάρχεται ἡ ζωή.
Ἀλλὰ πῶς συχνὰ συχνὰ
Ἡ ὀμορφότατη Θεὰ
Μὲ τὸ μάτι τὸ γλυκὸ
Κυττάει θάλασσα, οὐρανό;
Ἐκατάλαβα γιατί
Ἄ! τὴν ὥρα καρτερεῖ
Νὰ σὲ πιάσῃ ἀπὸ τὸ χέρι,
Νὰ σὲ πάῃ καὶ νὰ σὲ φέρῃ.