Πουλιά
| Πουλιά Συγγραφέας: |
Ν' ἀκούω τὴ φωνή σας,
πουλάκια, μ' ἀρέσει
σὲ ξέφωτη θέση,
σὲ λόγγο βαθύ.
Σὰν ἥλιος προβαίνει,
σὰν ἥσυχα σβυέται,
παντέχω πῶς λέτε
κἀμμία προσευχή.
Σᾶς φτάνει, πουλάκια,
τὸ λάλημα μόνο
γιὰ κάθε σας πόνο,
γιὰ κάθε χαρά.
Τὰ τέκνα τῆς Εὔας
νὰ ποῦν ἄλλα τόσα
μὲ ξάστερη γλῶσσα
δὲ φτάνουν συχνά.
Ἡ Μοῦσα μονάχη
τ' ἀξήγητα λέει,
σὰ χαίρεται ἢ κλαίει
μὲ οὐράνια φωνή.
Γιατὶ στὸ ρυθμό της
πολλὰ θησαυρίζει
ποῦ ἡ λέξη πασχίζει
τοῦ κάκου νὰ πῇ.
Ψυχή, ποῦ τὴν τέχνη
τῆς Μούσας λατρεύει,
ἐσᾶς δὲ ζηλεύει,
πουλάκια γλυκά·
πετάει, καὶ τῆς φτάνει
τὸ λάλημα μόνο,
γιὰ κάθε της πόνο,
γιὰ κάθε χαρά.