Περί Βουλής
| Περί Βουλής Συγγραφέας: |
| Οκτώβριος 1886. |
Μετὰ χαρᾶς τριγύρω μου κυττάζω συνηγμένους
τοὺς Βουλευτὰς τοῦ εὐτυχοῦς τῶν Πανελλήνων γένους,
τὸν Μαντζουράνη, τὸν Μπαζᾶ καὶ τὸν Καλαμποκίδη,
ποὺ ἐμετὸν τοὺς ἔφερε μεγάλο τὸ ταξεῖδι.
Πλὴν βλέπω καὶ τὰς πτέρυγας τὰς δύο παραλλήλως,
καὶ ἀμφοτέρας προσφωνῶ μετὰ στοργῆς ὡς φίλος.
Αἱ σχέσεις εἶναι φιλικαὶ μ' Ἀνατολὴν καὶ Δύσιν,
δὲν ἔχομεν ἀποκλεισμοὺς ξηρᾶς τε καὶ θαλάσσης,
πρὸ πάντων τρέφει πρὸς ἡμᾶς ἰδιαιτέραν κλίσιν
ὁ βασιλεὺς καὶ κύριος Ἀβησσυνίας πάσης.
Ὡς δῶρα δὲ ὑπόσχεται πρὸς ὅλους μας νὰ στέλλῃ
τὰ κρύφια τῶν ὑπ' αὐτοῦ φονευομένων μέλη.
Διότι, ὡς γνωρίζετε, εἰς τὴν Ἀβησσυνίαν
οἱ πάντες τρέφουν πρὸς αὐτὰ πολλὴν ἀδυναμίαν,
καὶ ὅστις Ἀβησσύνιος στοῦ Ἄρεως τὸν σάλον
τοιαῦτα λάβῃ λάφυρα πλειότερα τῶν ἄλλων,
ἐκεῖνος ἀνδρειότερος ἐξ ὅλων θεωρεῖται
καὶ παρ' ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν δοξάζεται κι' ὑμνεῖται.
Σοφὰ νομοθετήματα εἰς μερικὰς ἡμέρας
θὰ εἰσαχθοῦν εἰς τὴν Βουλὴν μετὰ πολλοῦ πατάγου,
ἐλπίζω δὲ πῶς θὰ ἰδῶ τοῦ ἔθνους τοὺς πατέρας
νὰ κουτουλιοῦνται δι' αὐτὰ μ' ὁρμὴν σφριγῶντος τράγου.
Καὶ γνῶμας δὲ θ' ἀκούσωμεν πολὺ βελτιωμένας
καὶ τὰς περιφερείας των σοφίαν περδομένας.
Καὶ ταῦτα μὲν σκεψόμεθα εἰς τοῦτον τὸν καιρόν,
ἐνῷ ροδίνου μέλλοντος ἡμέρα γλυκοφέγγει,
πλὴν εἴθε καὶ ὁ Ὕψιστος, ὁ πανταχοῦ παρών,
νὰ κάμῃ ὅ,τι τῇ κλεινῇ πατρίδι ξυνενέγκει.
Δι' ὅπερ, ἄνδρες Βουλευταί, μετὰ χαρᾶς πολλῆς
κηρύττω νέαν ἔναρξιν τῶν ἔργων τῆς Βουλῆς.