Παλατινή Ανθολογία/VII/465 Ηρακλείτου

Από Βικιθήκη
AP VII 465 Ἁ κόνις ἀρτίσκαπτος, ἐπὶ στάλας δὲ μετώπων
Συγγραφέας:
Παλατινή Ανθολογία, VII (βιβλίο 7ο)
Ἁ κόνις ἀρτίσκαπτος, ἐπὶ στάλας δὲ μετώπων, Ηρακλείτου, Παλατινή Ανθολογία, βιβλίο 7ο, επίγραμμα 465 (AP VII 465)


VII 465 Ηρακλείτου[Επεξεργασία]

Ἁ κόνις ἀρτίσκαπτος, ἐπὶ στάλας δὲ μετώπων σείονται φύλλων ἡμιθαλεῖς στέφανοι.
γράμμα διακρίναντες, ὁδοιπόρε, πέτρον ἴδωμεν, λευρὰ περιστέλλειν ὀστέα φατὶ τίνος.
῾ξεῖν᾿, Ἀρετημιάς εἰμι· πάτρα Κνίδος· Εὔφρονος ἦλθον εἰς λέχος· ὠδίνων οὐκ ἄμορος γενόμαν,
δισσὰ δ᾿ ὁμοῦ τίκτουσα τὸ μὲν λίπον ἀνδρὶ ποδηγόν γήρως, ἓν δ᾿ ἀπάγω μναμόσυνον πόσιος.᾿
Τό χώμα είναι νιόσκαφτο καί πάνω στή στήλη σειούνται μισομαραμένων
στεφάνων φύλλα• άς δούμε, οδοιπόρε, τά γράμματα, ποιού λένε ότι κρύβει η πέτρα αυτή τά κόκκαλα τά άθλια.
«Η Αρετημιάδα είμαι, ξένε, από τήν Κνίδο, τού Εύφρονα γυναίκα. Τής γέννας γνώρισα καλά τούς πόνους•
δυό έκανα παιδιά• άφησα τό ένα στόν άντρα μου γιά τά γεράματά του κι ενθύμιό του αυτό πήρα μαζί μου».