Παλατινή Ανθολογία/VII/465 Ηρακλείτου
| ←Βιβλίο 7o, 464 | AP VII 465 Ἁ κόνις ἀρτίσκαπτος, ἐπὶ στάλας δὲ μετώπων Συγγραφέας: Παλατινή Ανθολογία, VII (βιβλίο 7ο) |
Βιβλίο 7o, 466→ |
| Ἁ κόνις ἀρτίσκαπτος, ἐπὶ στάλας δὲ μετώπων, Ηρακλείτου, Παλατινή Ανθολογία, βιβλίο 7ο, επίγραμμα 465 (AP VII 465) |
VII 465 Ηρακλείτου
[Επεξεργασία]- Ἁ κόνις ἀρτίσκαπτος, ἐπὶ στάλας δὲ μετώπων σείονται φύλλων ἡμιθαλεῖς στέφανοι.
- γράμμα διακρίναντες, ὁδοιπόρε, πέτρον ἴδωμεν, λευρὰ περιστέλλειν ὀστέα φατὶ τίνος.
- ῾ξεῖν᾿, Ἀρετημιάς εἰμι· πάτρα Κνίδος· Εὔφρονος ἦλθον εἰς λέχος· ὠδίνων οὐκ ἄμορος γενόμαν,
- δισσὰ δ᾿ ὁμοῦ τίκτουσα τὸ μὲν λίπον ἀνδρὶ ποδηγόν γήρως, ἓν δ᾿ ἀπάγω μναμόσυνον πόσιος.᾿
- Τό χώμα είναι νιόσκαφτο καί πάνω στή στήλη σειούνται μισομαραμένων
- στεφάνων φύλλα• άς δούμε, οδοιπόρε, τά γράμματα, ποιού λένε ότι κρύβει η πέτρα αυτή τά κόκκαλα τά άθλια.
- «Η Αρετημιάδα είμαι, ξένε, από τήν Κνίδο, τού Εύφρονα γυναίκα. Τής γέννας γνώρισα καλά τούς πόνους•
- δυό έκανα παιδιά• άφησα τό ένα στόν άντρα μου γιά τά γεράματά του κι ενθύμιό του αυτό πήρα μαζί μου».