Ο αποχωρισμός
| Ο αποχωρισμός Συγγραφέας: |
Υγίαινε φιλτάτη, φεύγω τώρα,
ιδού η θάλασσ' άρχισε ν' αφρίζη.
Στον όρμον το ατμόπλοιον συρίζει,
να μένω πλέον δεν μου μένει ώρα.
Υγίαινε, κ' έχε υπ' όψιν, ότι,
όπου η μοίρα μου με φέρη φως μου,
εν τω απείρω κράτει του νοός μου,
θα λάμπης ως η Φοίβη εν τω σκότει.
Θα ζω μακράν σου ξένος εις γην ξένην,
υπό τα βάσανα πεπιεσμένος,
ως πλοίον έρημος μακράν λιμένος
πλέον εις θάλασσαν αγριωμένην.
Την σκυθρωπότητα θα έχω φίλον,
κ' εις το τερπνότερον του κόσμου μέρος
θα με βιβρώσκ' η λύπη και ο έρως,
καθώς ο σκώληξ έσωθεν το μήλον.
Του Χάρωνος το δρέπανον ακαίρως
αν κόψ' εκεί το νήμα της ζωής μου,
ω! μη δακρύσης, φίλη της ψυχής μου,
θα συντροφεύη την ψυχήν μ' ο έρως.