Ο Θάνατος του Σωκράτους
| Ὁ Θάνατος τοῦ Σωκράτους Συγγραφέας: |
Εἰς τὰς Ἀθήνας πρὸ τριῶν ἐπέκεινα αἰώνων,
τὸ πνεῦμα τὸ ἀνθρώπινον ἐζήτει κατὰ πρῶτον
σοφίας νέον στάδιον, ἑστίαν νέων φώτων,
οἱ κακοήθεις σοφισταὶ ὑπὸ παντοίους τρόπους,
ἐκαπηλεύοντο αἰσχρῶς θεούς τε καὶ ἀνθρώπους.
Τῆς διανοίας τῆς μιᾶς, τῆς θείας κ' ὑπερτάτης,
αἱρεσιάρχης ἄτρομος καὶ κήρυξ ὁ Σωκράτης,
καὶ εἰς τὴν ἀκηλίδωτον ζωήν του θεὸς ἄλλος,
ἐπρέσβευε τῆς ἀρετῆς ἀμάραντον τὸ κάλλος,
ἀλλὰ ἐχθρός του τίς, ἀσκὸς καὶ τύφου καὶ κακίας,
ἀνατροπέα τῶν ἠθῶν, τῶν νόμων τῆς θρησκείας,
τὸν παριστᾷ εἰς τοὺς κριτὰς, τὰς ψήφους των κερδαίνει,
καὶ χύνων αἷμα ἱερὸν, τὰς χεῖράς του μιαίνει.
Ἀλλ' εἰς τὸ κώνειον αὐτὸς προσέφερε τὸ στόμα,
κ' εἰς οὐρανὸν ἠτένιζε χαρᾶς κ' ἐλπίδος ὄμμα,
καὶ τὴν ψυχὴν, ἀθάνατου ἀπέθνησκε κηρύττων.
Ὁ δὲ λαὸς τῶν Ἀθηνπων μετανοῶν καὶ φρίττων,
καὶ ὑπὸ οἴκτου ἔπειτα κυριευθεὶς γενναίου,
καὶ ἀνδριάντα ὕψωσε εἰς μνήμην τοῦ δικαίου.
Καὶ ὡς τοῦ Ὀλυμπιακοῦ πολυπληθοῦς σταδίου,
ὁ γίγας ὁ περίβλεπτος ὁ Ζεὺς ὁ τοῦ Φειδίου,
ἐπάνω θρόνου κάθηται χρυσοῦ κ' ἐλεφαντίνου,
θεοὶ δὲ ἄλλοι, ὡς μικροὶ θεράποντες ἐκείνου
σιωπηλῶς τὸν βλέπουσι καὶ τὸν δορυφοροῦσιν,
μικροὶ ὀμοίως, οὶ σοφοὶ τὴν δόξαν του φθονοῦσι.