Ο Άρειος Πάγος συνιστά εις τον Νικήταν Σταματελόπουλον να ανασυντάξη το στράτευμα
| Ὁ Ἄρειος Πάγος ἀναφερόμενος εἰς τοὺς λόγους τῆς παραιτήσεως τοῦ Ὀδυσσέως Ἀνδρούτσου συνιστᾷ εἰς τὸν Νικήταν Σταματελόπουλον νὰ ἀνασυντάξῃ τὸ στράτευμα. |
Ἐλάβομεν τὸ ἀπὸ Βελίτσαν γράμμα σου, ἐν ᾧ εἴδομεν νὰ μᾶς γράφῃς ὅτι καθὼς ἠκούσθη ἡ παραίτησις τοῦ Ὀδυσσέως τὸ στράτευμα ὅλον ἐσκορπίσθη τόσον τὸ ἐδικόν του ὅσον καὶ τὸ μοραΐτικον. Αὐτὸ τὸ γράμμα σου μᾶς ἐκίνησεν εἰς θαυμασμόν, πλὴν πάλιν συνήλθομεν συλλογισθέντες ὅτι οἱ γενναῖοι ἄνδρες εἶναι φυσικὰ ἁπλοϊκοὶ καὶ εὐεξαπάτητοι καί, ἀφοῦ συναρπασθῶσιν ἢ ἀπατηθῶσι μία φοράν, ἐπιμένουσι διὰ παντὸς εἰς τὴν αὐτὴν ἀπάτην, ἐὰν δὲν προλάβῃ μία φιλικὴ συμβουλὴ νὰ τὴν ἀναιρέσῃ. Διὰ τοῦτο ἐκρίναμεν εὔλογον νὰ σοῦ ἀποκριθῶμεν καὶ νὰ σὲ συμβουλεύσωμεν πατρικῶς τὰ συμφέροντα, ὄντες βέβαιοι ὅτι γράφομεν εἰς ἄνδρα γενναῖον καὶ τιμιώτατον καὶ ὅτι θέλει κρατήσει μυστικὰ τὰ ὅσα τοῦ γράφομεν. Κύριε, ἡ παραίτησις τοῦ Ὀδυσσέως προῆλθεν ἀπὸ λόγου του. Ὁ ἴδιος μᾶς ἔγραψεν ὅτι παραιτεῖται διότι θέλει νὰ τραβηχθῇ εἰς τὸ σπίτι του καὶ νὰ διορίσωμεν ἄλλον εἰς τὴν ὁδηγίαν τοῦ στρατεύματος. Τὸ στράτευμα δὲν εἶναι ἐδικόν του, ἀλλὰ εἶναι τοῦ Γένους΄ δὲν ἐσκορπίσθη διὰ τὴν παραίτησίν του, ἀλλὰ διὰ τὴν συμφορὰν ὅπου τοῦ ἠκολούθησεν εἰς τὴν Ἁγίαν Μαρίναν. Μάλιστα τὸ στράτευμα εἶναι ἀγανακτισμένον ἐναντίον του καὶ ἀποδίδει τὴν αἰτίαν τῆς συμφορᾶς ἐκείνης εἰς τὴν ἄτολμον στρατηγίαν του, καθὼς ἐκ συμφώνου καὶ τὸ μοραΐτικον στράτευμα. Ἡ προαίρεσις τοῦ Ὀδυσσέως ἴσως εἶναι καλὴ καὶ ἐπιθυμεῖ νὰ ὠφελήσῃ τὸ Γένος του, ἀλλ᾽ ἡ κακὴ τύχη τὸν κατατρέχει καὶ ἐναντιεῖται εἰς τὰ στρατηγήματά του, τὸ δὲ ἐλάττωμά τοῦ εἶναι ὅπου χάνει τὴν εὐκαιρίαν τῶν πράξεων καὶ τὴν ακμὴν τοῦ καιροῦ εἰς τὸ νὰ κομπασάρῃ ἀτελεύτητα, νὰ μὴν ἐπιχειρῇ εἰς τίποτε καὶ ὕστερον μετανοεῖ ἀνωφέλευτα ἴσως αὐτὴ ἡ συνείδησις τέλος πάντων τὸν ἔτυψε καὶ διὰ τοῦτο ἀπεφάσισε νὰ παραιτηθῇ καὶ ἀπὸ τὸ ἀξίωμά του καὶ ἀπὸ τὸν πόλεμον, γνωρίζοντας τὸ ἐλάττωμά του διὰ τὸ ὁποῖον ἐστάθησαν καὶ τότε ὄχι ἀνωφελῇ μόνον, ἀλλὰ καὶ ὁλέθρια τὰ στρατηγήματά του εἰς Λεβαδείαν, εἰς Θήβας, εἰς Ἀθήνας, εἰς Εὔριπον καὶ τώρα κακῇ τύχῃ ἐναντίον τοῦ Ζητουνίου. Ὅθεν ἡ παραίτησίς του (ἐὰν δὲν εἶναι καθ᾽ ὑπόκρισιν) θέλει γίνει ὠφελιμωτάτη καὶ εἰς αὐτὸν τὸν ἴδιον καὶ εἰς τὸ Ἑλληνικὸν Γένος. Λοιπόν, ἀδελφὲ γενναιότατε, σὲ συμβουλεύομεν νὰ ἀγαπᾷς μὲν τὸν ᾽Οδυσσέα, περισσότερον ὅμως νὰ ἀγαπᾷς τὸ συμφέρον τοῦ Γένους καὶ τῆς πατρίδος καὶ νὰ ἔχῃς πάντοτε πρὸ ὀφθαλμῶν τοῦτο τὸ ἀπαραίτητον ἱερώτατον χρέος σου. Ἡμεῖς σὲ βλέπομεν τόσον ἐνθουσιασμένον εἰς τὴν φιλίαν τοῦ Ὀδυσσέως, ὅπου ἀλησμόνησες πὼς εἶσαι στρατηγὸς τῶν πελοποννησιακῶν στρατευμάτων καὶ γράφεις ὅτι ἐσκορπίσθη καὶ τὸ μοραΐτικον στράτευμα ἐκ τῆς παραιτήσεως τοῦ Ὀδυσσέως, ὡσὰν νἁ ἦτον αὐτὸς ὁ στρατηγός του καὶ ἡ γενναιότης σου ὁ σημαιοφόρος. Ἡ φιλία τοῦ γενναίου καὶ φιλογενοῦς ἀνδρὸς πρέπει νὰ ἔχῃ τὰ ὅριά της΄ ἡ γενναιότης σου, ἀφοῦ τιμᾷς τὴν φιλίαν τοῦ Ὀδυσσέως, πρέπει νὰ ἀναλάβῃς τὰ γενναῖα φρονήματά σου, νὰ φροντίσῃς εἰς τὸ νὰ φυλάξῃς τὴν καλὴν ὑπόληψίν σου καὶ τὸν ἔπαινον τῶν παρελθόντων κατορθωμάτων σου΄ συλλογίσου ὅτι ἦρθες τόσην μακρὰν ὁδὸν καὶ δοκιμάζεις τόσας ταλαιπωρίας ὄχι διὰ νὰ φιλιωθῇς μὲ τὸν ᾿Οδυσσέα, ἀλλὰ διὰ νὰ κατατροπώσῃς τοὺς ἐχθροὺς εἰς τοῦτον τὸν ἱερὸν Ἀγῶνα ὅπου ἐπιχειρίσθημεν καὶ νὰ δοξασθῇς μὲ λαμπρὰς νίκας καὶ εἰς τὴν ᾿Ανατολικὴν Ἑλλάδα, καθὼς καὶ εἰς τὴν Πελοπόννησον. Αὐτὰ ὅπου σὲ γράφομεν δὲν σὲ τὰ γράφομεν ἡμεῖς ἀλλὰ ἡ πατρὶς καὶ τὸ Γένος καὶ ὡς φιλόπατρις καὶ φιλογενὴς ὅπου εἶσαι πρέπει νὰ τὰ ἀκούσῃς μὲ σέβας καὶ νὰ τὰ ἐνεργήσῃς μὲ ζῆλον. Ὅθεν, ἀδελφέ, πάσχισε νὰ συνάξῃς καὶ νὰ ἐμψυχώσῃς τὸ διεσκορπισμένον στράτευμα. Τοῦτο εἶναι χρέος ἀξίου στρατηγοῦ. Εἰσακούσθητι, ἐνώθητι μὲ τοὺς ἄλλους στρατηγοὺς καὶ ὁ Θεὸς θέλει εὐοδώσει τὰ κινήματά τὴς καὶ θέλει μὲν βοηθήσει νὰ ἐξαλείψωμεν τὴν ἐκ τῆς ἥττης ἀδοξίαν ὅπου ἐδοκιμάσαμεν. Ὑγίαινε.
Ἐκ Λιθάδος 26 Ἀπριλίου 1822
Ὁ Ταλαντίου Νεόφυτος, Πρόεδρος |
Ἰωάννης Εἰρηναῖος |
Ὅτι ἀντίγραφον ἀκριβὲς τοῦ εἰς χεῖρας τοῦ ὑποστρατήγου κου Ἰω. Κολοκοτρώνη
εὑρισκομένου πρωτοτύπου.
Ἀθήνῃσι τῇ 24 Μαρτίου 1859
(Σφραγὶς)
Ὁ Πρόεδρος τῆς Βουλῆς
Α. Δ. Αὐγερινὸς