Ομιλία του Προέδρου της Ρωσικής Ομοσπονδίας σχετικά με τη διεξαγωγή ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης

Από Βικιθήκη
Ομιλία του Προέδρου της Ρωσικής Ομοσπονδίας σχετικά με τη διεξαγωγή ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης
Συγγραφέας:
μεταφράστηκε από συντάκτες της Βικιθήκης


Ομιλία του Προέδρου της Ρωσικής Ομοσπονδίας
Από τον Βλαντίμιρ Πούτιν


Πολίτες της Ρωσίας, φίλοι,

Θεωρώ απαραίτητο σήμερα να μιλήσω ξανά για τα τραγικά γεγονότα στο Ντομπάς και τις βασικές πτυχές της διασφάλισης της ασφάλειας της Ρωσίας.

Θα ξεκινήσω με αυτό που είπα στην ομιλία μου στις 21 Φεβρουαρίου 2022. Μίλησα για τους μεγαλύτερους προβληματισμούς και ανησυχίες μας και για τις θεμελιώδεις απειλές που δημιουργούσαν οι ανεύθυνοι δυτικοί πολιτικοί για τη Ρωσία με συνέπεια, αγένεια και χωρίς επισημότητες από χρόνο σε χρόνο. Αναφέρομαι στην επέκταση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά, το οποίο μετακινεί τη στρατιωτική του υποδομή όλο και πιο κοντά στα ρωσικά σύνορα.

Είναι γεγονός ότι τα τελευταία 30 χρόνια προσπαθούμε υπομονετικά να καταλήξουμε σε συμφωνία με τις κορυφαίες χώρες του ΝΑΤΟ σχετικά με τις αρχές της ίσης και αδιαίρετης ασφάλειας στην Ευρώπη. Ως απάντηση στις προτάσεις μας, αντιμετωπίζαμε πάντα είτε κυνική εξαπάτηση και ψέματα είτε απόπειρες πίεσης και εκβιασμού, ενώ η βορειοατλαντική συμμαχία συνέχισε να επεκτείνεται παρά τις διαμαρτυρίες και τις ανησυχίες μας. Η στρατιωτική του μηχανή κινείται και, όπως είπα, πλησιάζει στα σύνορά μας.

Γιατί συμβαίνει αυτό; Από πού προέκυψε αυτός ο αυθάδης τρόπος να μιλούν υπό το ύψος της εξαιρετικότητας, του αλάθητου και της πλήρους ανεκτικότητάς τους; Ποια είναι η εξήγηση αυτής της περιφρονητικής και υπεροπτικής στάσης απέναντι στα συμφέροντά μας και στα απολύτως θεμιτά αιτήματά μας;

Η απάντηση είναι απλή. Όλα είναι ξεκάθαρα και προφανή. Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, η Σοβιετική Ένωση έγινε πιο αδύναμη και στη συνέχεια διαλύθηκε. Αυτή η εμπειρία πρέπει να μας χρησιμεύσει ως καλό μάθημα, γιατί μας έδειξε ότι η παράλυση της δύναμης και της θέλησης είναι το πρώτο βήμα προς την πλήρη υποβάθμιση και λήθη. Χάσαμε την εμπιστοσύνη μας μόνο για μια στιγμή, αλλά ήταν αρκετή για να διαταραχθεί η ισορροπία των δυνάμεων στον κόσμο.

Ως αποτέλεσμα, οι παλιές συνθήκες και συμφωνίες δεν είναι πλέον αποτελεσματικές. Οι παρακλήσεις και τα αιτήματα δεν βοηθούν. Οτιδήποτε δεν ταιριάζει στο κυρίαρχο κράτος, στις εξουσίες, καταγγέλλεται ως αρχαϊκό, παρωχημένο και άχρηστο. Ταυτόχρονα, ό,τι θεωρεί χρήσιμο παρουσιάζεται ως η απόλυτη αλήθεια και επιβάλλεται σε άλλους ανεξαρτήτως κόστους, καταχρηστικά και με κάθε διαθέσιμο μέσο. Όσοι αρνούνται να συμμορφωθούν υπόκεινται σε τακτικές εκφοβισμού.

Αυτό που λέω τώρα δεν αφορά μόνο τη Ρωσία, και η Ρωσία δεν είναι η μόνη χώρα που ανησυχεί για αυτό. Αυτό έχει να κάνει με ολόκληρο το σύστημα διεθνών σχέσεων, και μερικές φορές ακόμη και με τους συμμάχους των ΗΠΑ. Η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης οδήγησε σε μια αναδιανομή του κόσμου και οι κανόνες του διεθνούς δικαίου που αναπτύχθηκαν εκείνη την εποχή – και οι πιο σημαντικοί από αυτούς, οι θεμελιώδεις κανόνες που υιοθετήθηκαν μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και επισημοποίησαν σε μεγάλο βαθμό το αποτέλεσμά του – ήταν εμπόδιο όσων δήλωσαν νικητές του Ψυχρού Πολέμου.

Φυσικά, η πρακτική, οι διεθνείς σχέσεις και οι κανόνες που τις διέπουν έπρεπε να λαμβάνουν υπόψη τις αλλαγές που έγιναν στον κόσμο και στην ισορροπία δυνάμεων. Ωστόσο, αυτό θα έπρεπε να είχε γίνει επαγγελματικά, ομαλά, υπομονετικά και με εκτίμηση και σεβασμό στα συμφέροντα όλων των κρατών και την ευθύνη του καθενός. Αντιθέτως, είδαμε μια κατάσταση ευφορίας που δημιουργήθηκε από το αίσθημα της απόλυτης ανωτερότητας, ένα είδος σύγχρονου απολυταρχισμού, σε συνδυασμό με τα χαμηλά πολιτιστικά πρότυπα και την αλαζονεία όσων διατύπωσαν και πίεζαν για αποφάσεις που βόλευαν μόνο τους ίδιους. Η κατάσταση πήρε άλλη τροπή.

Υπάρχουν πολλά παραδείγματα για αυτό. Πρώτα διεξήχθη μια αιματηρή στρατιωτική επιχείρηση εναντίον του Βελιγραδίου, χωρίς την έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, αλλά με μαχητικά αεροσκάφη και πυραύλους που χρησιμοποιήθηκαν στην καρδιά της Ευρώπης. Οι βομβαρδισμοί ειρηνικών πόλεων και ζωτικών υποδομών συνεχίστηκαν για αρκετές εβδομάδες. Πρέπει να υπενθυμίσω αυτά τα γεγονότα, γιατί ορισμένοι δυτικοί συνάδελφοι προτιμούν να τα ξεχάσουν, και όταν αναφέραμε το γεγονός, προτιμούν να αποφεύγουν να μιλήσουν για το διεθνές δίκαιο, αντί να τονίζουν τις περιστάσεις που αυτοί ερμηνεύουν όπως θεωρούν απαραίτητο.

Μετά ήρθε η σειρά του Ιράκ, της Λιβύης, και της Συρίας. Η παράνομη χρήση στρατιωτικής δύναμης κατά της Λιβύης και η διαστρέβλωση όλων των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για τη Λιβύη κατέστρεψαν το κράτος, δημιούργησαν μια τεράστια έδρα διεθνούς τρομοκρατίας και ώθησαν τη χώρα προς μια ανθρωπιστική καταστροφή, στη δίνη ενός εμφυλίου πολέμου, που συνεχίζεται εκεί για χρόνια. Η τραγωδία, που δημιουργήθηκε για εκατοντάδες χιλιάδες ακόμη και εκατομμύρια ανθρώπους όχι μόνο στη Λιβύη αλλά σε ολόκληρη την περιοχή, οδήγησε σε μεγάλης κλίμακας έξοδο από τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική προς την Ευρώπη.

Παρόμοια μοίρα ετοιμάστηκε και για τη Συρία. Οι πολεμικές επιχειρήσεις που διεξάγονται από τον δυτικό συνασπισμό στη χώρα αυτή χωρίς την έγκριση της συριακής κυβέρνησης ή την έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ μπορούν να οριστούν μόνο ως επιθετικότητα και παρέμβαση.

Όμως το παράδειγμα που ξεχωρίζει από τα παραπάνω γεγονότα είναι φυσικά η εισβολή στο Ιράκ χωρίς καμία νομική βάση. Χρησιμοποίησαν το πρόσχημα των υποτιθέμενων αξιόπιστων πληροφοριών που ήταν διαθέσιμες στις Ηνωμένες Πολιτείες σχετικά με την παρουσία όπλων μαζικής καταστροφής στο Ιράκ. Για να αποδείξει αυτόν τον ισχυρισμό, ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ κράτησε ένα φιαλίδιο με λευκή σκόνη, δημόσια, για να το δει όλος ο κόσμος, διαβεβαιώνοντας τη διεθνή κοινότητα ότι ήταν ένας παράγοντας χημικού πολέμου που δημιουργήθηκε στο Ιράκ. Αργότερα αποδείχθηκε ότι όλα αυτά ήταν ψεύτικα και απάτη, και ότι το Ιράκ δεν διέθετε χημικά όπλα. Απίστευτο και συγκλονιστικό αλλά αληθινό. Γίναμε μάρτυρες ψεμάτων που διατυπώθηκαν στο ανώτατο κρατικό επίπεδο και εκφράστηκαν από το υψηλό βήμα του ΟΗΕ. Ως αποτέλεσμα, βλέπουμε μια τεράστια απώλεια σε ανθρώπινες ζωές, ζημιές, καταστροφές και μια κολοσσιαία έξαρση της τρομοκρατίας.

Συνολικά, φαίνεται ότι σχεδόν παντού, σε πολλές περιοχές του κόσμου όπου οι Ηνωμένες Πολιτείες έφεραν τον νόμο και την τάξη τους, αυτό δημιούργησε αιματηρές, μη επουλωτικές πληγές και την κατάρα της διεθνούς τρομοκρατίας και εξτρεμισμού. Ανέφερα μόνο τα πιο κραυγαλέα αλλά όχι μόνο παραδείγματα περιφρόνησης του διεθνούς δικαίου.

Αυτή η σειρά περιλαμβάνει υποσχέσεις να μην επεκταθεί το ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά ούτε κατά μια ίντσα. Να επαναλάβω: μας έχουν εξαπατήσει ή, για να το πω απλά, έχουν παίξει με εμάς. Σίγουρα, ακούει κανείς συχνά ότι η πολιτική είναι μια βρώμικη δουλειά. Θα μπορούσε, αλλά δεν θα έπρεπε να είναι τόσο βρώμικη όσο τώρα, όχι σε τέτοιο βαθμό. Αυτός ο τύπος απατεωνίστικης συμπεριφοράς είναι αντίθετος όχι μόνο με τις αρχές των διεθνών σχέσεων αλλά και πάνω απ' όλα με τους γενικά αποδεκτούς κανόνες ηθικής και δεοντολογίας. Πού είναι εδώ η δικαιοσύνη και η αλήθεια; Μόνο ψέματα και υποκρισία τριγύρω.

Παρεμπιπτόντως, Αμερικανοί πολιτικοί, πολιτικοί επιστήμονες και δημοσιογράφοι γράφουν και λένε ότι μια πραγματική «αυτοκρατορία του ψέματος» έχει δημιουργηθεί εντός των Ηνωμένων Πολιτειών τα τελευταία χρόνια. Είναι δύσκολο να διαφωνήσεις με αυτό – είναι πραγματικά έτσι. Αλλά δεν πρέπει να είμαστε σεμνοί σχετικά με αυτό: οι Ηνωμένες Πολιτείες εξακολουθούν να είναι μια σπουδαία χώρα και μια δύναμη που διαμορφώνει το σύστημα. Όλοι οι δορυφόροι του όχι μόνο λένε ταπεινά και υπάκουα ναι και το παπαγαλίζουν με την παραμικρή πρόφαση αλλά και μιμούνται τη συμπεριφορά του και αποδέχονται με ενθουσιασμό τους κανόνες που τους προσφέρει. Ως εκ τούτου, μπορεί κανείς να πει με βάσιμο λόγο και σιγουριά ότι ολόκληρο το λεγόμενο δυτικό μπλοκ που σχηματίστηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες κατ' εικόνα και ομοίωση είναι, στο σύνολό του, το ίδιο «αυτοκρατορία του ψεύδους».

Όσο για τη χώρα μας, μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ, δεδομένης της άνευ προηγουμένου ανοίγματος της νέας, σύγχρονης Ρωσίας, της ετοιμότητάς της να συνεργαστεί τίμια με τις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλους δυτικούς εταίρους και τον πρακτικά μονομερή αφοπλισμό της, προσπάθησαν αμέσως να μας στείψουν πλήρως, να μας αποτελειώσουν, και να μας καταστρέψουν τελείως. Έτσι ήταν στη δεκαετία του 1990 και στις αρχές του 2000, όταν η λεγόμενη συλλογική Δύση υποστήριζε ενεργά τον αυτονομισμό και τις συμμορίες μισθοφόρων στη νότια Ρωσία. Τι θύματα, τι απώλειες έπρεπε να υποστούμε και τι δοκιμασίες έπρεπε να περάσουμε εκείνη την εποχή πριν σπάσουμε την πλάτη της διεθνούς τρομοκρατίας στον Καύκασο! Το θυμόμαστε αυτό και δεν θα το ξεχάσουμε ποτέ.

Μιλώντας σωστά, οι προσπάθειες να μας χρησιμοποιήσουν για τα δικά τους συμφέροντα δεν σταμάτησαν ποτέ μέχρι πολύ πρόσφατα: προσπάθησαν να καταστρέψουν τις παραδοσιακές μας αξίες και να μας επιβάλουν τις ψεύτικες αξίες τους που θα διάβρωναν εμάς, τους ανθρώπους μας από μέσα, τις συμπεριφορές που επέβαλαν επιθετικά στις χώρες τους, συμπεριφορές που οδηγούν άμεσα σε υποβάθμιση και εκφυλισμό, γιατί είναι αντίθετες με την ανθρώπινη φύση. Αυτό δεν πρόκειται να συμβεί. Κανείς δεν κατάφερε ποτέ να το κάνει αυτό, ούτε θα το πετύχει τώρα.

Παρόλα αυτά, τον Δεκέμβριο του 2021, κάναμε άλλη μια προσπάθεια να καταλήξουμε σε συμφωνία με τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους σχετικά με τις αρχές της ευρωπαϊκής ασφάλειας και της μη επέκτασης του ΝΑΤΟ. Οι προσπάθειές μας ήταν μάταιες. Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν αλλάξει τη θέση τους. Δεν πιστεύουν ότι είναι απαραίτητο να συμφωνήσουν με τη Ρωσία σε ένα ζήτημα που είναι κρίσιμο για εμάς. Οι Ηνωμένες Πολιτείες επιδιώκουν τους δικούς τους στόχους, ενώ παραμελούν τα συμφέροντά μας.

Φυσικά, αυτή η κατάσταση γεννά ένα ερώτημα: τι θα γίνει μετά, τι να περιμένουμε; Αν η ιστορία είναι οποιουδήποτε είδους οδηγός, γνωρίζουμε ότι το 1940 και στις αρχές του 1941 η Σοβιετική Ένωση έκανε κάθε δυνατή προσπάθεια για να αποτρέψει τον πόλεμο ή τουλάχιστον να καθυστερήσει την έκρηξή του. Για το σκοπό αυτό, η ΕΣΣΔ προσπάθησε να μην προκαλέσει τον πιθανό επιτιθέμενο μέχρι το τέλος, απέχοντας ή αναβάλλοντας τις πιο επείγουσες και προφανείς προετοιμασίες που έπρεπε να κάνει για να αμυνθεί από μια επικείμενη επίθεση. Όταν τελικά έδρασε, ήταν πολύ αργά.

Ως αποτέλεσμα, η χώρα δεν ήταν έτοιμη να αντιμετωπίσει την εισβολή της ναζιστικής Γερμανίας, η οποία επιτέθηκε στην Πατρίδα μας στις 22 Ιουνίου 1941, χωρίς να κηρύξει τον πόλεμο. Η χώρα σταμάτησε τον εχθρό και συνέχισε για να τον νικήσει, αλλά αυτό είχε τεράστιο κόστος. Η προσπάθεια κατευνασμού του επιτιθέμενου ενόψει του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου αποδείχθηκε ένα λάθος που είχε υψηλό κόστος για τον λαό μας. Τους πρώτους μήνες μετά το ξέσπασμα των εχθροπραξιών, χάσαμε τεράστιες περιοχές στρατηγικής σημασίας, καθώς και εκατομμύρια ζωές. Δεν θα κάνουμε αυτό το λάθος δεύτερη φορά. Δεν έχουμε δικαίωμα να το κάνουμε.

Αυτοί που φιλοδοξούν να κυριαρχήσουν σε παγκόσμιο επίπεδο έχουν ορίσει δημόσια τη Ρωσία ως εχθρό τους. Το έκαναν ατιμώρητα. Μην κάνετε λάθος, δεν είχαν κανένα λόγο να ενεργήσουν με αυτόν τον τρόπο. Είναι αλήθεια ότι έχουν σημαντικές οικονομικές, επιστημονικές, τεχνολογικές και στρατιωτικές δυνατότητες. Το γνωρίζουμε αυτό και έχουμε αντικειμενική άποψη για τις οικονομικές απειλές που ακούμε, όπως ακριβώς και για την ικανότητά μας να αντιμετωπίσουμε αυτόν τον θρασύ και ατελείωτο εκβιασμό. Επιτρέψτε μου να επαναλάβω ότι δεν έχουμε αυταπάτες ως προς αυτό και είμαστε εξαιρετικά ρεαλιστές στις εκτιμήσεις μας.

Όσον αφορά τις στρατιωτικές υποθέσεις, ακόμη και μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ και την απώλεια ενός σημαντικού μέρους των δυνατοτήτων της, η σημερινή Ρωσία παραμένει ένα από τα πιο ισχυρά πυρηνικά κράτη. Επιπλέον, έχει ένα ορισμένο πλεονέκτημα σε πολλά όπλα αιχμής. Σε αυτό το πλαίσιο, δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία για κανέναν ότι οποιοσδήποτε δυνητικός επιτιθέμενος θα αντιμετωπίσει ήττα και δυσοίωνες συνέπειες εάν επιτεθεί ευθέως στη χώρα μας.

Ταυτόχρονα, η τεχνολογία, συμπεριλαμβανομένου του αμυντικού τομέα, αλλάζει ραγδαία. Μια μέρα υπάρχει ένας ηγέτης και αύριο ένας άλλος, αλλά μια στρατιωτική παρουσία σε εδάφη που συνορεύουν με τη Ρωσία, αν την επιτρέψουμε να προχωρήσει, θα παραμείνει για τις επόμενες δεκαετίες ή ίσως για πάντα, δημιουργώντας μια διαρκώς αυξανόμενη και εντελώς απαράδεκτη απειλή για τη Ρωσία.

Ακόμη και τώρα, με την επέκταση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά, η κατάσταση για τη Ρωσία γίνεται χειρότερη και πιο επικίνδυνη κάθε χρόνο. Επιπλέον, αυτές τις τελευταίες ημέρες η ηγεσία του ΝΑΤΟ ήταν ωμή στις δηλώσεις της ότι πρέπει να επιταχύνουν και να εντείνουν τις προσπάθειες για να φέρουν την υποδομή της συμμαχίας πιο κοντά στα σύνορα της Ρωσίας. Με άλλα λόγια, έχουν σκληρύνει τη θέση τους. Δεν μπορούμε να μείνουμε αδρανείς και να παρακολουθούμε παθητικά αυτές τις εξελίξεις. Αυτό θα ήταν απολύτως ανεύθυνο να κάνουμε για εμάς.

Οποιαδήποτε περαιτέρω επέκταση της υποδομής της Βορειοατλαντικής συμμαχίας ή οι συνεχιζόμενες προσπάθειες για την απόκτηση στρατιωτικού ερείσματος στην ουκρανική επικράτεια είναι απαράδεκτες για εμάς. Φυσικά, το ερώτημα δεν αφορά το ίδιο το ΝΑΤΟ. Λειτουργεί απλώς ως εργαλείο της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ. Το πρόβλημα είναι ότι σε εδάφη που γειτνιάζουν με τη Ρωσία, που πρέπει να σημειώσω ότι είναι η ιστορική μας γη, διαμορφώνεται μια εχθρική «αντι-Ρωσία». Πλήρως ελεγχόμενη από το εξωτερικό, κάνει τα πάντα για να προσελκύσει τις ένοπλες δυνάμεις του ΝΑΤΟ και να αποκτήσει όπλα αιχμής.

Για τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους, είναι μια πολιτική περιορισμού της Ρωσίας, με προφανή γεωπολιτικά μερίσματα. Για τη χώρα μας είναι ζήτημα ζωής και θανάτου, θέμα του ιστορικού μας μέλλοντος ως έθνους. Αυτό δεν είναι υπερβολή. αυτό είναι δεδομένο. Δεν είναι μόνο μια πολύ πραγματική απειλή για τα συμφέροντά μας αλλά και για την ίδια την ύπαρξη του κράτους μας και της κυριαρχία του. Είναι η κόκκινη γραμμή για την οποία έχουμε μιλήσει πολλές φορές. Την έχουν διασχίσει.

Αυτό με φέρνει στην κατάσταση στο Ντονμπάς. Μπορούμε να δούμε ότι οι δυνάμεις που διοργάνωσαν το πραξικόπημα στην Ουκρανία το 2014 έχουν καταλάβει την εξουσία, τη διατηρούν με τη βοήθεια διακοσμητικών εκλογικών διαδικασιών και έχουν εγκαταλείψει τον δρόμο μιας ειρηνικής διευθέτησης της σύγκρουσης. Επί οκτώ χρόνια, οκτώ ατελείωτα χρόνια κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν για να διευθετηθεί η κατάσταση με ειρηνικά πολιτικά μέσα. Όλα ήταν μάταια.

Όπως είπα στην προηγούμενη ομιλία μου, δεν μπορείτε να κοιτάξετε χωρίς συμπόνια τι συμβαίνει εκεί. Έγινε αδύνατο να το ανεχτούμε. Έπρεπε να σταματήσουμε αυτή τη θηριωδία, αυτή τη γενοκτονία των εκατομμυρίων ανθρώπων που ζουν εκεί και που εναποθέσαν τις ελπίδες τους στη Ρωσία, σε όλους μας. Οι φιλοδοξίες τους, τα συναισθήματα και ο πόνος αυτών των ανθρώπων ήταν η κύρια κινητήρια δύναμη πίσω από την απόφασή μας να αναγνωρίσουμε την ανεξαρτησία των λαϊκών δημοκρατιών του Ντονμπάς.

Θα ήθελα επιπλέον να τονίσω το εξής. Εστιασμένες στους δικούς τους στόχους, οι κορυφαίες χώρες του ΝΑΤΟ υποστηρίζουν τους ακροδεξιούς εθνικιστές και τους νεοναζί στην Ουκρανία, εκείνους που δεν θα συγχωρήσουν ποτέ τον λαό της Κριμαίας και της Σεβαστούπολης για την ελεύθερη επιλογή της επανένωσης με τη Ρωσία.

Αναμφίβολα θα προσπαθήσουν να φέρουν πόλεμο στην Κριμαία, όπως έκαναν στο Ντονμπάς, να σκοτώσουν αθώους ανθρώπους, όπως έκαναν τα μέλη των σωφρονιστικών μονάδων των Ουκρανών εθνικιστών και οι συνεργοί του Χίτλερ κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου. Έχουν επίσης διεκδικήσει ανοιχτά πολλές άλλες ρωσικές περιοχές.

Αν δούμε τη σειρά των γεγονότων και τις εισερχόμενες αναφορές, η αναμέτρηση μεταξύ της Ρωσίας και αυτών των δυνάμεων δεν μπορεί να αποφευχθεί. Είναι μόνο θέμα χρόνου. Ετοιμάζονται και περιμένουν την κατάλληλη στιγμή. Επιπλέον, έφτασαν στο σημείο να φιλοδοξούν να αποκτήσουν πυρηνικά όπλα. Αυτό δεν θα το αφήσουμε να συμβεί.

Έχω ήδη πει ότι η Ρωσία αποδέχτηκε τη νέα γεωπολιτική πραγματικότητα μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ. Αντιμετωπίζουμε όλα τα νέα μετασοβιετικά κράτη με σεβασμό και θα συνεχίσουμε να ενεργούμε με αυτόν τον τρόπο. Σεβόμαστε και θα σεβαστούμε την κυριαρχία τους, όπως αποδεικνύεται από τη βοήθεια που παρείχαμε στο Καζακστάν όταν αντιμετώπισε τραγικά γεγονότα και μια πρόκληση όσον αφορά την κρατική υπόσταση και την ακεραιότητά του. Ωστόσο, η Ρωσία δεν μπορεί να αισθάνεται ασφαλής, να αναπτύσσεται και να υπάρχει ενώ αντιμετωπίζει μια μόνιμη απειλή από το έδαφος της σημερινής Ουκρανίας.

Επιτρέψτε μου να σας υπενθυμίσω ότι το 2000-2005 χρησιμοποιήσαμε τον στρατό μας για να απωθήσουμε τους τρομοκράτες στον Καύκασο και υπερασπιστήκαμε την ακεραιότητα του κράτους μας. Διατηρήσαμε τη Ρωσία. Το 2014, υποστηρίξαμε τον λαό της Κριμαίας και της Σεβαστούπολης. Το 2015, χρησιμοποιήσαμε τις Ένοπλες Δυνάμεις μας για να δημιουργήσουμε μια αξιόπιστη ασπίδα που εμπόδισε τρομοκράτες από τη Συρία να διεισδύσουν στη Ρωσία. Αυτό ήταν θέμα άμυνας. Δεν είχαμε άλλη επιλογή.

Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα. Δεν μας άφησαν καμία άλλη επιλογή για την υπεράσπιση της Ρωσίας και του λαού μας, εκτός από αυτήν που αναγκαζόμαστε να χρησιμοποιήσουμε σήμερα. Σε αυτές τις συνθήκες, πρέπει να λάβουμε τολμηρά και άμεσα μέτρα. Οι λαϊκές δημοκρατίες του Ντονμπάς ζήτησαν βοήθεια από τη Ρωσία.

Στο πλαίσιο αυτό, σύμφωνα με το άρθρο 51 (Κεφάλαιο VII) του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, με άδεια του Ομοσπονδιακού Συμβουλίου της Ρωσίας, και κατά την εκτέλεση των συνθηκών φιλίας και αμοιβαίας βοήθειας με τη Λαϊκή Δημοκρατία του Ντόνετσκ και τη Λαϊκή Δημοκρατία του Λουγκάνσκ, που επικυρώθηκαν από την Ομοσπονδιακή Συνέλευση στις 22 Φεβρουαρίου, πήρα την απόφαση να πραγματοποιήσω μια ειδική στρατιωτική επιχείρηση.

Σκοπός αυτής της επιχείρησης είναι να προστατεύσει ανθρώπους που εδώ και οκτώ χρόνια αντιμετωπίζουν ταπείνωση και γενοκτονία που διέπραξε το καθεστώς του Κιέβου. Για το σκοπό αυτό, θα επιδιώξουμε να αποστρατικοποιήσουμε και να αποναζιστοποιήσουμε την Ουκρανία, καθώς και να δικάσουμε όσους διέπραξαν πολυάριθμα αιματηρά εγκλήματα κατά αμάχων, συμπεριλαμβανομένων κατά πολιτών της Ρωσικής Ομοσπονδίας.

Δεν είναι το σχέδιό μας να καταλάβουμε το ουκρανικό έδαφος. Δεν σκοπεύουμε να επιβάλουμε τίποτα σε κανέναν με τη βία. Ταυτόχρονα, ακούμε έναν αυξανόμενο αριθμό δηλώσεων που προέρχονται από τη Δύση ότι δεν χρειάζεται πλέον να τηρούνται τα έγγραφα που εκθέτουν τα αποτελέσματα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, όπως υπογράφηκαν από το ολοκληρωτικό σοβιετικό καθεστώς. Πώς μπορούμε να απαντήσουμε σε αυτό;

Τα αποτελέσματα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και οι θυσίες που έπρεπε να κάνει ο λαός μας για να νικήσει τον ναζισμό είναι ιερά. Αυτό δεν έρχεται σε αντίθεση με τις υψηλές αξίες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών στην πραγματικότητα που προέκυψε κατά τις μεταπολεμικές δεκαετίες. Αυτό δεν σημαίνει ότι τα έθνη δεν μπορούν να απολαμβάνουν το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση, το οποίο κατοχυρώνεται στο άρθρο 1 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών.

Επιτρέψτε μου να σας υπενθυμίσω ότι οι άνθρωποι που ζουν σε εδάφη που αποτελούν μέρος της σημερινής Ουκρανίας δεν ρωτήθηκαν πώς θέλουν να χτίσουν τη ζωή τους όταν δημιουργήθηκε η ΕΣΣΔ ή μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η ελευθερία καθοδηγεί την πολιτική μας, η ελευθερία να επιλέγουμε ανεξάρτητα το μέλλον μας και το μέλλον των παιδιών μας. Πιστεύουμε ότι όλοι οι λαοί που ζουν στη σημερινή Ουκρανία, όποιος θέλει να το κάνει αυτό, πρέπει να μπορεί να απολαμβάνει αυτό το δικαίωμα να κάνει μια ελεύθερη επιλογή.

Σε αυτό το πλαίσιο θα ήθελα να απευθυνθώ στους πολίτες της Ουκρανίας. Το 2014, η Ρωσία ήταν υποχρεωμένη να προστατεύσει τους κατοίκους της Κριμαίας και της Σεβαστούπολης από αυτούς που εσείς οι ίδιοι αποκαλείτε «νατς». Οι κάτοικοι της Κριμαίας και της Σεβαστούπολης έκαναν την επιλογή τους να είναι με την ιστορική τους πατρίδα, τη Ρωσία, και εμείς στηρίξαμε την επιλογή τους. Όπως είπα, δεν θα μπορούσαμε να ενεργήσουμε διαφορετικά.

Τα τρέχοντα γεγονότα δεν έχουν καμία σχέση με επιθυμία να παραβιαστούν τα συμφέροντα της Ουκρανίας και του ουκρανικού λαού. Συνδέονται με την υπερασπιζόμενη Ρωσία από αυτούς που έχουν συλλάβει την Ουκρανία ως όμηρο και προσπαθούν να τη χρησιμοποιήσουν εναντίον της χώρας μας και του λαού μας.

Επαναλαμβάνω: ενεργούμε για να υπερασπιστούμε τους εαυτούς μας από τις απειλές που μας δημιουργούνται και από έναν κίνδυνο χειρότερο από αυτό που συμβαίνει τώρα. Σας ζητώ, όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό, να το καταλάβετε και να συνεργαστείτε μαζί μας για να γυρίσουμε αυτή την τραγική σελίδα όσο το δυνατόν συντομότερα και να προχωρήσουμε μαζί, χωρίς να επιτρέψουμε σε κανέναν να ανακατευτεί στις υποθέσεις και τις σχέσεις μας, αλλά να αναπτυχθούν αυτές ανεξάρτητα, ώστε να δημιουργηθούν ευνοϊκές συνθήκες για να ξεπεράσουμε όλα αυτά τα προβλήματα και να μας ενδυναμώσουν εκ των έσω ως ενιαίο σύνολο, παρά την ύπαρξη κρατικών συνόρων. Πιστεύω σε αυτό, στο κοινό μας μέλλον.

Θα ήθελα επίσης να απευθυνθώ στο στρατιωτικό προσωπικό των Ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων.

Σύντροφοι αξιωματικοί,

Οι πατέρες, οι παππούδες και οι προπαππούδες σας δεν πολέμησαν τους Ναζί κατακτητές και δεν υπερασπίστηκαν την κοινή μας Πατρίδα για να επιτρέψουν στους σημερινούς νεοναζί να καταλάβουν την εξουσία στην Ουκρανία. Ορκιστήκατε πίστη στον ουκρανικό λαό και όχι στη χούντα, τον αντίπαλο του λαού που λεηλατεί την Ουκρανία και ταπεινώνει τον ουκρανικό λαό.

Σας προτρέπω να αρνηθείτε να εκτελέσετε τις εγκληματικές τους εντολές. Σας προτρέπω να καταθέσετε αμέσως τα όπλα και να πάτε σπίτι. Θα εξηγήσω τι σημαίνει αυτό: το στρατιωτικό προσωπικό του ουκρανικού στρατού που το κάνει αυτό θα μπορεί να εγκαταλείψει ελεύθερα τη ζώνη των εχθροπραξιών και να επιστρέψει στις οικογένειές του.

Θέλω να τονίσω ξανά ότι όλη η ευθύνη για την πιθανή αιματοχυσία θα βαρύνει πλήρως και εξ ολοκλήρου το κυβερνών ουκρανικό καθεστώς.

Θα ήθελα τώρα να πω κάτι πολύ σημαντικό για όσους μπορεί να μπουν στον πειρασμό να παρέμβουν σε αυτές τις εξελίξεις από έξω. Ανεξάρτητα από το ποιος προσπαθήσει να σταθεί εμπόδιο στο δρόμο μας ή πολύ περισσότερο να δημιουργήσει απειλές για τη χώρα και τον λαό μας, πρέπει να γνωρίζει ότι η Ρωσία θα απαντήσει αμέσως και οι συνέπειες θα είναι τέτοιες που δεν έχετε δει ποτέ σε ολόκληρη την ιστορία σας. Όπως και να εξελιχθούν τα γεγονότα, είμαστε έτοιμοι. Έχουν ληφθεί όλες οι απαραίτητες αποφάσεις ως προς αυτό. Ελπίζω να ακουστούν τα λόγια μου.

Πολίτες της Ρωσίας,

Ο πολιτισμός και οι αξίες, η εμπειρία και οι παραδόσεις των προγόνων μας παρείχαν πάντα ένα ισχυρό υπόβαθρο για την ευημερία και την ίδια την ύπαρξη ολόκληρων κρατών και εθνών, την επιτυχία και τη βιωσιμότητά τους. Φυσικά, αυτό εξαρτάται άμεσα από την ικανότητα γρήγορης προσαρμογής στις συνεχείς αλλαγές, τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής και την ετοιμότητα να ενοποιηθούν και να συγκεντρωθούν όλες οι διαθέσιμες δυνάμεις για να προχωρήσουμε.

Πρέπει πάντα να είμαστε δυνατοί, αλλά αυτή η δύναμη μπορεί να πάρει διαφορετικές μορφές. Η «αυτοκρατορία του ψεύδους», την οποία ανέφερα στην αρχή της ομιλίας μου, προωθεί την πολιτική της κατά κύριο λόγο μέσω σκληρούς, άμεσης δύναμης. Σε αυτό το σημείο ισχύει το ρητό μας ότι «είναι όλο μπράτσα και χωρίς μυαλό».

Όλοι γνωρίζουμε ότι το να έχουμε τη δικαιοσύνη και την αλήθεια με το μέρος μας είναι αυτό που μας κάνει πραγματικά δυνατούς. Εάν συμβαίνει αυτό, θα ήταν δύσκολο να διαφωνήσουμε με το γεγονός ότι η δύναμή μας και η ετοιμότητά μας να πολεμήσουμε είναι το θεμέλιο της ανεξαρτησίας και της κυριαρχίας και παρέχουν τα απαραίτητα θεμέλια για την οικοδόμηση ενός αξιόπιστου μέλλοντος για το σπίτι σας, την οικογένειά σας, και την Πατρίδα σας.

Αγαπητοί συμπατριώτες,

Είμαι βέβαιος ότι αφοσιωμένοι στρατιώτες και αξιωματικοί των Ενόπλων Δυνάμεων της Ρωσίας θα εκτελέσουν το καθήκον τους με επαγγελματισμό και θάρρος. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι τα κυβερνητικά όργανα σε όλα τα επίπεδα και οι ειδικοί θα εργαστούν αποτελεσματικά για να εγγυηθούν τη σταθερότητα της οικονομίας, του χρηματοπιστωτικού μας συστήματος και της κοινωνικής ευημερίας, και το ίδιο ισχύει για τα στελέχη επιχειρήσεων και ολόκληρη την επιχειρηματική κοινότητα. Ελπίζω όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα και η κοινωνία των πολιτών να πάρουν μια παγιωμένη, πατριωτική θέση.

Στο τέλος της ημέρας, το μέλλον της Ρωσίας βρίσκεται στα χέρια των πολυεθνικών λαών της, όπως συνέβαινε πάντα στην ιστορία μας. Αυτό σημαίνει ότι οι αποφάσεις που πήρα θα εκτελεστούν, ότι θα πετύχουμε τους στόχους που έχουμε θέσει και θα εγγυηθούμε αξιόπιστα την ασφάλεια της Πατρίδας μας.

Πιστεύω στην υποστήριξή σας και στην ακατανίκητη δύναμη που έχει τις ρίζες της στην αγάπη για την Πατρίδα μας.