Οι κάτοικοι της Θεσσαλονίκης στο μεγαλόψυχον ευεργέτη τους Ανδρέα Συγγρό
| Οἱ κάτοικοι τῆς Θεσσαλονίκης στὸ μεγαλόψυχον εὐεργέτη τους Ἀνδρέα Συγγρό Συγγραφέας: |
Τὸ πλοῦσιο χέρι ἀπόκρυφα μὲ δῶρα συχναπλόνεις
ἀλλ' ὡς ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ βοηθᾷς τὸ μέρος τοῦτο
καί, τόσο βιὸ χαρίζοντας, λαμπρὰ ξεφανερόνεις
ποῦ τῆς ψυχῆς σου ὁ θησαυρὸς περνάει τὸν ἄλλο πλοῦτο.
Ὡς μὲ ταὶς δύο σου δύναμαις ἐδῶ στὴν ἔρμη χώρα,
ποῦ ἡ στάχτη ἀκόμα εἶναι ζεστὴ καὶ κἄπου ὴ γῆ καπνίζει,
τ' ὄμορφο δέντρο τῆς ζωῆς ξαναβλασταίνει τώρα,
μὲς ταῖς καρδιαὶς ποῦ κάηκαν ἡ εὐγνωμοσύνη ἀνθίζει.
Σὰν τὸ Μαγιάπριλο καὶ αὐτὴ νὰ ἠμπόρηε μὲ τ' ἀερι
μακρυὰ τὴ μυρωδάτη της πνοὴ νὰ προβοδήσῃ,
καί, μόλις ἄρωμα γλυκὸ 'ς ἐσένα πρωτοφέρῃ
στὸν τόπο ποῦ σὲ χαίρεται τὰ πάντα νὰ γιομίζῃ!
Ἔρχεσαι σύ; - Χαρούμενα βροντάει τὸ περιγιάλι·
πόθος κρυφὸς ἀπὸ βαθυὰ στὰ χείλη μας πετιέται.
Ἰδοῦ! σβυστῆκαν ὴ φωτιαίς, ἀλλὰ ξανοίγεις ἄλλη,
ποὖναι ἀπὸ χρόνια μέσα μας, καὶ ποῦ ποτὲ δὲ σβυέται.