Μύθος 79: Όρνις και χελιδών
| Όρνις και χελιδών Συγγραφέας: |
| Απόδοση του αισώπειου μύθου Όρνις και χελιδών. |
Ὀρνιθίτσα εἰς γωνίαν σκάπτουσα ἱπποστασίου
καὶ κριθῆς ζητοῦσα κόκκους, αὐγὰ ηὗρεν ὀφιδίου·
ἔγινεν αὐτῶν ἡ κλώσσα
«ὀρνιθίδια ὡραῖα λέγουσα, θὰ εὔγουν τόσα!»
Ἀλλ' ἡ χελιδὼν τὴν εἶδε, καὶ ἀπὸ τὴν φωλεάν της
θέλουσα νὰ διασώσῃ τὴν καλὴν γειτόνισσάν της,
τὴν ἐφώναξ' «ἐτρελάθης
καὶ ζητεῖς νὰ τὰ κλωσσίσης καὶ ζητεῖς νὰ κακοπάθῃς;»
Δὲν τὴν ἤκουσεν ἐκείνη· τὰ ἐζέστανε· μικροὶ
πολλοὶ ὄφεις τὸ φῶς εἶδαν εἰς τὸ δάγγαμα πικροὶ
καὶ εἰς τὰ θερμάσματά της
ἀπεκρίθησαν τρυπῶντες τὰ θερμὰ ἐντόσθιά της.
Ἐπιμύθιον.
Μὴ τὴν συνδρομήν σου δίδῃς εἰς κακούργους ἀδυνάτους
θέλεις πάθει ἐσὺ πρῶτος ἀπ' αὐτοὺς τοὺς ἐπαράτους·
ὡς εὐγνωμοσύνης δεῖγμα
σὲ φυλάττουσιν οἱ ὄφεις τὸ θανάσμόν των δῆγμα.