Μύθος 5: Σκύλος και κρεοπώλης
| Σκύλος και κρεοπώλης Συγγραφέας: |
| Απόδοση του αισώπειου μύθου Κύων κρέας φέρουσα. |
Σκύλος απὸ κρεοπώλην κλέψας βωδινὸ κομμάτι
ἀπὸ ποταμὸν ἐπέρνα κ' εἰς τὸ στόμα τὸ ἐκράτει·
τὴν σκιὰν τοῦ κρέατός του βλέπων 'ς τὸ νερὸν μεγάλην,
ἐφαντάσθη σκύλον ἄλλον συγκρατοῦντα κλοπὴν ἄλλην·
«τί ἀφράτο! τί ὡραῖο! τί παχύ! τὸ ἐκεῖ κρέας!
ἔκραξε καὶ ποίας θέλω χρυσᾶς κάμει ἀποκρέας!»
ἄφησε λοιπὸν τὸ κρέας ὅπου εἶχεν εἰς τὸ στόμα,
πλὴν καὶ τοῦ νεροῦ τὸ ἄλλο ἐστερήθη ἀπὸ τ' ὄμμα.
Ἔβαλε τὴν κεφαλήν του τότε κάτω καὶ τὰ ὦτα,
καὶ τοῦ ποταμοῦ τὸ κρέας τί ἀπέγινεν ἐρώτα.
Ἄλλοι σκύλοι ἐσιώπων καὶ τοῦ ἔστρεφαν τὴν πλάτην,
ἄλλοι ὁμιλίας ὕλην εὕρισκαν κωμικωτάτην
καὶ τὸν ἔλεγαν «μὴν τύχῃ μετοχὴν καὶ δὲν μᾶς δώσῃς
καὶ τοῦ ποταμοῦ τὸ κρέας ἐσὺ μόνος ἀποσώσῃς;»
Φθάνει καὶ ὁ κρεοπώλης 'ς τὴν παλάμην φέρων ξύλον
κ' εἰς τὴν πλάτην μετρᾷ τόσαις κι' ἄλλαις τόσαις εἰς τὸν φίλον
καὶ δὲν σ' ἔφθανε φωνάζει νὰ εὐγάλῃς τὸν λαιμὸν
καὶ τὸ κρέας μου νὰ κλέψῃς; τ' ἄφησες 'ς τὸν ποταμόν
στραβὲ κοῦκε! καὶ μεγάλο
γύρευες νὰ κλέψῃς ἄλλο;»
Ἐπιμύθιο.
Τὰ παθήματα τοιαῦτα εἶναι τῶν πλεονεκτῶν
καὶ παρόμοιον τὸ τέλος τῶν ἁρπάγων καὶ κλεπτῶν.