Μύθος 52: Τα δύο άνθη. Το ρόδον και αμάραντον
| Τα δύο άνθη. Το ρόδον και αμάραντον. Συγγραφέας: |
| Απόδοση του αισώπειου μύθου Ρόδον και αμάραντον. |
Καλλίφυλον καὶ ὅλον
τὸ ῥόδον μυροβόλον
καὶ φέρον ὡς χροιὰν
πορφύραν ἀραιὰν,
ὡς κόρη ἐρυθρία
ὡς κόρη ἐμειδία,
ὅταν ὡραῖος τις
τὴν σύρῃ χορευτής.
Τὸ δίχως εὐωδίαν
καὶ δίχως εὐμορφίαν
ἀμάραντος γυρνᾷ
καὶ λέγει ταπεινά·
ὦ ἄνθος τῶν ἐρώτων!
εἶσ' εἰς τὰ κάλλη πρῶτον
κ' εἰς ὅτι κι' ἂν εἰπῶ...
πῶς σὲ ζηλοτυπῶ!
- Ἀμάραντον! μὴ φθόνει·
καὶ ἄνθος μὴ μὲ φρόνει
εὐδαῖμον εἰς τὴν γῆν·
ζῶ μίαν φεῦ! αὐγήν!...
Ἐμὲ καὶ μία φθάνει
πνοὴ ν' ἀπομαράνῃ,
καὶ σοῦ ἡ καλλονὴ
μικρὰν πλὴν μακρυνή.
Ἐπιμύθιον.
Δῶρον θεοῦ μεγάλο
γλυκύτερον εἶν' ἄλλο
ἀπὸ μακρυζωΐαν
εἰς ἀφανῆ γωνίαν;