Μύθος 2: Όνος φέρων λεοντήν
| Όνος φέρων λεοντήν Συγγραφέας: |
| Απόδοση του αισώπειου μύθου «Όνος και Λεοντή». |
Τὰ θεόρατά του ὦτα πρόσωπόν του καὶ οὐρὰν
ὄνος κρύψας, ἐσκεπάσθη ἀπὸ λέοντος δοράν·
'ς τὸν χονδρὸν ὀγγανισμόν του ἔσμιξε σφοδρὰν ὀργὴν
καὶ τὸν ἔκαμε φρικώδη λεοπάρδοθ ὀρυγήν·
ἔμπροσθέν του ὑπεχώρουν καὶ θηρία καὶ πτηνὰ,
καὶ ποτὲ τοιοῦτος λέων δὲν ἐφάνη πουθενά.
Ἀλλ' ἐφύσησεν ἐξαίφνης δενδροσπάστις καταιγὶς
καὶ τοῦ λέοντος τὸ δέρμα ἐσωρώθη κατὰ γῆς.
Τότ' ἐδείχθη ὁ αὐθέντης γάϊδαρος, ἐλεεινὸς
πληγωμένος εἰς τὴν ῥάχιν καὶ σκυπτὸς καὶ ταπεινός·
τὸ κατόπιν του ἐπῆραν ὅλ' οἱ σκύλοι τῶν μανδρῶν,
τὸν ἐξυλοφόρτουν πλήθη καὶ γερόντων καὶ ἀνδρῶν,
καὶ τὸν ἔλεγαν «κὺρ ὄνε; λέγε μας τὸ διατὶ
καὶ πῶς ἦλθεν εἰς τὸν νοῦν σου μεγαλεῖα νὰ ζητῇ;»
Τὰ παιδιὰ κατὰ σειρὰν
τοῦ τραβοῦσαν τὴν οὐρὰν
τοῦ τραβοῦσαν καὶ τ' αὐτιὰ
κ' ἔκραζαν ποία ψευτιά!
Ὁ πτωχὸς ὠγγάνιζεν
ὁ πτωχὸς ἐμάνιζεν
ἀλλ' αὐτὰ τὰ πονηρὰ
λαριρὶ, λαριρά.
Ἐπιμύθιον.
Ὑπουργὸς τὴν ἐξουσίαν ἄνακτος ἐνδεδυμένος
ὅταν μέγα τι δὲν πράξῃ καὶ μικρὸς ἀποδειχθῇ,
ἅμα τὴν ἀπεκδυθῇ,
ὄνος φαίνεται τῆς πρώτης λεοντῆς του στερημένος.