Μια μαύρη πέτρα του γιαλού

Μια μαύρη πέτρα του γιαλού –Λούλα μου, ξανθούλα μου–

θα βάλω προσκεφάλι –λε, λε, λε, λε, λε κουρμπάνι μ’ , λε–

κι ό,τι τραβάει το κορμί –Λούλα μου ξανθούλα μου–

τα φταίει τι κεφάλι –λε, λε, λε, λε, λε, κουρμπάνι μ’ , λε.

Τρεις πήχες φίδι θα γινώ –Λούλα μου, ξανθούλα μου–

τη μέση σου να ζωσω –λε, λε, λε, λε, λε κουρμπάνι μ’ , λε–

κι αυτό το μόρτη π’ αγαπάς –Λούλα μου, ξανθούλα μου–

να στόνε φαρμακώσω –λε, λε, λε, λε, λε, κουρμπάνι μ’ , λε.

Άιντε, άϊντε μπάρμπα Γιαννακάκη,

πού ‘ν’ το – πού ‘ν’ το – πού ‘ν’ το Μαριγάκι

–:Ψαράκια τηγανίζει μεσ’ το μαγεριό.

Εγώ θα σου το πάρω, γιατί το αγαπώ.