Ἀδριανὸς (Π. Αἴλιος), συγγενὴς τοῦ Τραιανοῦ, ὑπ’ αὐτοῦ ἀνατραφεὶς καὶ νυμφευθεὶς τὴν αὐτοῦ συγγενῆ Σαβίναν, τὸν διεδέχθη ἐπὶ τοῦ θρόνου (117 μ. Χ.) δυνάμει παραπεποιημένης διαθήκης, καὶ ἐκυβέρνησε μετὰ σπανίας φρονήσεως, τῆς εἰρήνης και τῆς ευημερίας τῶν λαῶν πανταχοῦ προστάτης δεικνύμενος. Πρὸ πάντων δ’ ἠγάπα καὶ εὐηργέτει τούς Ἕλληνας, ὧν ἐγνώριζε καὶ ἐξετίμα τὴν φιλολογίαν, καὶ τὰς Ἀθήνας κατεκόσμησε διὰ πλείστων χρησίμων καὶ πλουσιωτάτων οἰκοδομῶν, ἐν αἷς καὶ ἡ παρὰ τὸ Ὀλυμπιεῖον Πύλη, ἡ φέρουσα ἐν ἐπιγραφῇ τὸ ὅνομα του. Κατέβαλε δὲ στάσιν τῶν Ἰουδαίων, ἣν εἰχεν ἐξεγείρει διατάξας τὴν οἰκοδομὴν ναοῦ τοῦ Διὸς ἀντὶ τοῦ ἀρχαίου τοῦ Σολομῶντος· καὶ ἀπέθανε τὸ 138.
