Λεξικόν Γεωγραφικόν/Α/Αβυσσινία

Λεξικὸν Γεωγραφικόν
Ἀβυσσινία

ΑΒΥΣΣΙΝΙΑ, ἡ τόσον ἰσχυρὰ αὐτοκρατορία τῶν Ἀβυσσινίων, ἥτις ἠγωνίσθη πολλὰς ἑκατονταετηρίδας εὐτυχῶς κατὰ τῆς εἰδωλολατρείας καὶ τοῦ Ἰσλαμισμοῦ καὶ εἶχε διατηρήσειν καὶ τὴν Χριστιανωσύνην, καὶ τὴν αὐτονομίαν της ἡ αὐτοκρατορία αὕτη ἔγεινεν ἤδη ἐκ πολλῶν ἐτῶν ἕρμαιον τῆς ἀναρχίας, καὶ κατεκομματιάσθη.

Δι’ ἔλλειψιν νεωτέρων ἀγγελιῶν δεχόμεθα εἰς τὴν περιγραφὴν τῆς χώρας ταύτης τὴν μέχρι τοῦδε διαίρεσιν καὶ συνήθη ἀπαρίθμησιν τῶν μερικῶν πολιτειῶν, εἰς τὰς ὁποίας διαιρεῖται ἡ Ἀβυσσινία.

Βασίλειον Τιγρέ, εἶναι ἡ ἰσχυροτάτη πολιτεία τῆς Ἀβυσσινίας διὰ τὴν στερεὰν θέσιν του, διὰ τὸ πολεμικὸν πνεῦμα τῶν κατοίκων του καὶ διὰ τοὺς πόρους, τοὺς ὁποίους τοῦ δίδει ἡ ἐμπορία. Περιλαμβάνει ὅλας τὰς πρὸς ἀνατολὰς τοῦ Τακκαζὲ ἐπαρχίας τῆς Ἀβυσσινίας μὲ ἐξαίρεσιν τῶν μερῶν ἐκείνων, τὰ ὁποῖα εἶναι εἰς την ἐξουσίαν τῶν Γάλλα, τῶν Σχίχο Δαγκαλὶ καὶ τῶν Τρωγλοδυτῶν. Διαιρεῖται τὸ βασίλειον εἰς τὰς ἐφεξῆς ἐπαρχίας:

Ἐνδέρτα.

Τιγρὲ, μερικώτερον. Ἡ ἐπαρχία αὕτη ἐμπορεῖ νὰ θεωρηθῇ ὡς τὰ σπάργανα καὶ τὸ λίκνον τῆς Ἀβυσσινιακῆς αὐτοκρατορίας,

Λάστα, ὀρεινὴ χώρα.

Σάμεν μὲ ὑψηλὰ βουνά. Ἐδῶ μᾶς παριστάνεται τὸ παραδοξότατον ἀντικείμενον τῆς ἐθνογραφίας, ἤγουν πολιτεία Ἰουδαίων, ἥτις ἐκ 3,000 ἐτῶν σώζεται εἰς τὸ κέντρον τῆς Ἀβυσσινίας. Φαίνεται ὅτι, ἐνῷ ᾐχμαλωτίσθη ἡ Ἰουδαία ἀπὸ τὸν Νεβουκαδνεσὰρ, μέγα μέρος τοῦ, οἰκισμοῦ κατέφυγεν εἰς τὴν Αἴγυπτον καὶ ἐκεῖθεν εἰς τὴν Ἀβυσσινίαν. Εἶναι βέβαιον, ὅτι οἱ Ἰουδαῖοι ἦσαν ἐδῶ ἐπὶ τῶν χρόνων τοῦ μεγάλου Ἀλεξάνδρου, καὶ ὠνομάζοντο Φαλάσχα, ἤγουν ἐξόριστοι, καὶ ἦσαν στερεωμένοι, καὶ ἐκυβερνῶντο μὲ τοὺς νόμους των. Ἐφύλαξαν καὶ φυλάττουν ἕως τὴν σήμερον τὴν ἰδιότροπόν τῶν προσήλωσιν εἰς τὰ πάτριά των, τὴν γλῶσσαν, τὴν θρησκείαν, τὴν αὐτονομίαν των καὶ τὰς ἐθνικάς των διαταγάς. Προστατευόμενοι ἀπὸ τὰ σχεδὸν ἀδιαχώρητα στενὰ τοῦ ὑψηλοῦ Σάμεν κατοικοῦσι παρὰ τὴν δυτικὴν ὄχθην τοῦ Τακκαζέ. Πολὺν χρόνον ἐξουσίαζαν ἀδιακόπως τὴν μεταξὺ τοῦ Σάμεν καὶ τοῦ Ἀραβικοῦ κόλπου χώραν ὁλόκληρον καὶ τὰς ὄχθας τῆς λίμνης Δεμβέας. Μ’ ὅλον ὅτι περιωρίζοντο πάντοτε ἀπὸ τὴν θεοβλάβειαν τῶν Ἀβυσσινιακῶν αὐτοκρατόρων, μ’ ὅλον τοῦτο ἠδύναντο, ὅταν ἦτο ὁ Βρούκιος εἰς τὴν χώραν τῶν νὰ στήσωσι 50,000 στρατιώτας εἰς τοὺς πόδας καὶ νὰ καυχῶνται διὰ τὴν γενεαλογίαν τοῦ βασιλέως τῶν ἀπὸ τὴν πατριὰν τοῦ Δαβίδ. Ἀλλὰ τὸ 1800 ἔτος ἐξέλιπε τὸ γένος τῶν παλαιῶν βασιλέων των, καὶ αὐτοὶ ὑπέπεσαν εἰς τὴν κυριαρχίαν τῶν Χριστιανῶν αὐτοκρατόρων, πρὸς τοὺς ὁποίους πληρόνουν μόνον φόρον καὶ ἐσωτερικῶς εἶναι αὐτόνομοι. Φαίνεται ὅμως ὅτι κατὰ τὸ παρὸν κρέμανται ἀπὸ τὸ Τιγρέ. Αὐτοὶ εἶναι ἐν γένει οἱ τέκτονες εἰς ὅλην τὴν χώραν.

Βαχαρναγὰσχ, εἶναι χωριστὸς κύκλος μεταξὺ Ἀρκίκου καὶ Τιγρὲ, ὑπεράνω τῶν στενῶν τοῦ Τάραντα καὶ ἐν ταὐτῷ τίτλος τοῦ ἡγεμόνος.

Σιρέ.

Ἀγάμη.

Βασίλειον Γονδὰρ, διὰ τὴν ἐνταῦθα ὁμιλουμένην γλῶσσαν ὀνομάζεται καταχρηστικῶς καὶ Ἀμχάρα.

Δεμβέα, ἡ εὐφορωτάτη χώρα τῆς Ἀβυσσινίας.

Γοϊὰμ (Γοδσχάμ).

Βασίλειον Ἀγκοβέρ.

Βασίλειον Ἀμχάρα. μερικώτερον. Ἡ πολιτεία αὕτη περιλαμβάνει τὴν κυρίως ἐπαρχίαν Ἀμχάραν καί τινας συνορεύοντας κύκλους.

Βασίλειον Ἄγκοτ περιλαμβάνει τὴν μεγάλην ἐπαρχίαν Ἀγκὸτ κατὰ τὸ μέγιστον αὐτῆς μέρος καὶ τὴν Φουρφούραν καὶ ἄλλους μικροὺς τινὰς κύκλους,

Βασίλειον Νάρεα, συνίσταται ἐκ τῆς ὁμωνύμου ἐπαρχίας, ἥτις εἶναι τὸ ὑψηλότατον ἀπὸ τὰ γνωστὰ ὀροπέδια τῆς Ἀφρικῆς.

Σαμχάρα (ἡ παραλία τῆς Ἀβυσσινίας) σχηματίζει μέρος τῆς παλαιᾶς χώρας τῶν Τρωγλοδυτῶν, καὶ εἶναι διαμοιρασμένη εἰς πολλὰς ποιμενικὰς καὶ λῃστρικὰς φυλάς. Φυλάττουν μὲ ζηλοτυπίαν τὴν αὐτονομίαν των καὶ ἔχουν τόσας πολιτείας, ὅσαι εἶναι μεταξύ τῶν οἱ Πατριάρχαι.

Ζουλλὰ εἶναι ἄθλιον χωρίον εἰς τὸν κόλπον Ἀνεσλέην, ὅπου κατοικεῖ ὁ κορυφαῖος τῶν Ἀζόρτων. Οὗτοι οἱ Ἀζόρται ἐξουσιάζουν καὶ τὰ στενὰ τοῦ Τάραντα.

Εἰς τὴν Ἀβυσσινίαν ζῶσι καὶ πολλοὶ Μαῦροι Λαοὶ, οἱ ὁποῖοι διετήρησαν τὴν ἀνεξαρτησίαν τῶν. Ἡ χώρα αὕτη καθὼς καὶ ἡ Αἴγυπτος ἔχει πολλοὺς σπηλαιώδεις ἀρχαιοτάτους ναοὺς χωρὶς ἱερογλύφων· εὑρίσκονται δὲ εἰς αὐτὴν καὶ χριστιανικοὶ τοιοῦτοι ναοὶ εἰς Τιγρὲ καὶ εἰς Λάσταν. Ἐννέα τοιούτων ναῶν τῆς Λάστας μᾶς κοινοποιεῖ τὰ σχέδια ο Ἀλβαρέζ. Οἱ ναοὶ οὗτοι εἶναι περιγυρισμένοι ἀπὸ μοναστήριον, αἱ σκέπαι τῶν εἶναι στηριγμέναι μὲ στήλας, καὶ οἱ τοῖχοι τῶν γεμάτοι μὲ γλυφὰς ἐντελοῦς ἐργασίας. Ἀποδίδονται εἰς τὸν Λαλιβάλαν, τὸν περίφημον καὶ ἅγιον αὐτοκράτορα ἐκ τῆς δυναστείας Ζαγεέν· ὁ τάφος του εὑρίσκεται εἰς τὸν ναὸν τὸν ὀνομαζόμενον Γολγοθᾶν καὶ εἶναι 120 παλαιστὰς μακρὺς καὶ 60 παλαιστὰς πλατύς ὁ τοῦ ἅγ. Γεωργίου ναὸς εἶναι 200 παλαιστὰς μακρὺς καὶ 120 παλαιστὰς πλατύς. Κατὰ τὸν Ἀλβαρὲζ μίλια τινὰ μακρὰν τούτου τοῦ ναοῦ εὑρίσκονται εἰς πεδιάδα πολλὰ κρημνισμένα οἰκοδομήματα ὅμοια μὲ τὰ τοῦ Ἀξούμ. Εἶναι ὑψηλὰ καὶ ἐκ τετραγώνων λίθων κτισμένα· ἴσως ἦσαν παλάτια τῶν παλαιῶν βασιλέων. Οἱ ἐγχώριοι λέγουν ὅτι ὅλα ταῦτα εἶναι ἔργα λευκῶν ἀνθρώπων. Ὁ Σὰλτ ὑπάγων ἀπὸ Γενατὶρ εἰς Ἀνταλὸβ ἴδε τὸν μέγαν ναὸν Ἀβουχασούββαν· σάλα ἡνωμένη μὲ αὐτὸν εἶναι 50 π. ἀγγλ. μακρὰ καὶ 30 π. πλατεῖα· ἄλλη σάλα τελειόνει εἰς Δόμον 40 π. ὑψηλὸν, οἱ τοῖχοι εἶναι στολισμένοι μὲ γλυφὰς, αἱ ὁποῖαι παριστάνουν σταυροὺς, αἰθιοπικὰς ἐπιγραφὰς, εἰκόνας τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν ἀποστόλων. Ο ἅγ. Γεώργιος εἶναι πανταχοῦ καὶ τιμᾶται ἕως τὴν σήμερον. Τὴν πρὸς τὰ σπηλαιώδη οἰκοδομήματα κλίσιν εὑρίσκομεν εἰς παλαιοὺς Αἰθιοπικοὺς λαοὺς ὡς σημεῖον τῆς μὲ τοὺς Ἰνδοὺς συγγενείας τῶν ἕως ὅπου ὁ ἄτλας λούει τοὺς πόδας τοῦ εἰς τὸν Ὠκεανόν.