Καρτέρι
| Καρτέρι Συγγραφέας: |
Πάντα να περιμένω στ' ακρογιάλι,
σαν άλλοτε, σα χθες, σήμερα -χρόνια!
μες απ' τη στάχτη να πετιέμαι πάλι,
φοίνικας, κρίνο στα τετράκρυα χιόνια.
Τον ίδιο εμένα να θωρώ σε εικόνα,
σ' ένα γιαλό, προσμονητή του αγνώστου,
που 'ρχεται τάχα σα σε νάρκη αρρώστου,
μα γλιστρά κάτω προς τον καλαμιώνα...
Καπνός να βγαίνει από ένα τζάκι πέρα,
να φτάνει η βάρκα χωρίς νέο πιλότο,
δίχως μαλλιά κυματιστά στον αέρα,
όνειρο αγάπης και στερνό και πρώτο.